Kirkjuritið - 01.06.1940, Blaðsíða 37

KirkjuritiS. Endurskoðun sálmabókarinnar.
235
Þá í»ætir þess sumstaðar i sl). vorri, sem í sumum trú-
arljóðum M. J., að sálmur endar ekki á liámarki. En vers,
sem koina á eftir hástigi sálms, spilla þar venjulega frem-
ur en bæta, j)ó að ])au geti notið sín sérstök. Þessa liefir
sumstaðar verið vel gætt í sb. vorri, t. d. i þýðingu sr. H.
H. á hinum fræga sálmi Gerbardts út af sálmi Bernhards
frá Clairvaux, „Ó, böfuð drevra drifið". Þar liefir þýðandi
látið sálminn enda í hámarki á 8. versi frumsálmsins, ((5.
v. i sb.), en 9. og 10. v. frumsálmsins hefir liann sérstök,
nr. 441 í sb. í öðrum sálmum hefir j)essa hinsvegar ekki
verið eins vel gætt. T. d. er hámark sálmsins „Syng Guði
dýrð hans dýrkeypt hjörð“ í 4. versi, en bann er alls 8
vers. Fjórða versið er ekki aðeins bezt kveðið, heldur er
l)ar i meitluðum setningum sagt alt efni versanna, er á
eftir koma. Þau fá því ekki notið sín á eftir versi, sem
bæði að efni og orðfæri er bámark sálmsins.
Það mun tiðkast víðast erlendis að stvtla sálma við end-
urskoðun.1). T. d. hefir Brorsons eigin kirkja stytt jóla-
sálininn „Óhó, min sál, uppvakna nú“, sem er 51 erindi í Vísna-
l)ókinni frá 1 (> 12, þó að enn sé notaður .jólasálnnirinn, „Mín sála
gleðstu og gleymdu sorg“, sem er þaðan tekinn. Hinsvegar er
þar í 2. og 3. versi eitt dæmi þess, hvernig fá má einstök vers,
sérkennilega hlý og barnsleg, úr gömlum úreltum sálmum. Margs
er þó að gæta — er taka á vers úr sáhni, eða skifta honum, og
verður að geta slíks vandlega í registri i sýnisútgáfu a. m. k„
svo að réttar höfundanna sé gætt. Annars getur og orðið dráttur
a, að mistök leiðréttist síðar. T. d. hefir enn haldist í sb. vorri
oheppileg skifting á sálminum „Herr Gott dein Treu mit Gnaden
leist“ eftir Johs. Zwick, eða „Send oss nú faðir anda þiniT', 231
' sb„ af því að í sb. Guðbrands frá 1589 var síðasta versið, „Vér
hiðjum þig, ö Jesú Krist“, (nú breytl í nr. 302 í sb.), sem er hið
eina eðlilega niðurlag sálmsins, prentað sér, og þessi óheppilega
skifting síðan haldist, þrátt l'yrir nýjar þýðingar, í 3öld.
1) Svíar stytta þó iítið gamla sáhna og telja sálmabók sími
hata meira bókmentalegt sögugildi, ef sálmar eru látnir sem mest
halda sér. Hinsvegar syngja þeir í guðsþjónustu oft eigi nema
fá vers úr iöngum sálmum.