Kirkjuritið - 01.10.1942, Page 6

260
Ásmundur Guðmundsson:
Október.
um? Það er nú einmitt annað. Þar á sannarlega við það,
sem Jesús segir: „Frá þeim, sem ekki liefir, mun tekið
verða jafnvel það, sem liann hefir“. Það, sem þau hafa
dregið saman með súrum sveita til elliáranna, er að
verða að engu. Yér mölum svo, börnin, tveimur stór-
um kvarnarsteinum, og getum malað áfram í friði og
næði fyrir því, að ekki mun móðurkynslóðin kvarta.
Hitt er annað mál, hvort vér getum alveg svæft sam-
vizkuna? Hvað verður nú um það, sem hefði getað
orðið feðrunum og mæðrunum til styrks? Annars vegar
er það að verða ávaxtasnautt í bönlcum og sparisjóðum
og liinsvegar næsta verðlítið til kaupa á nauðsynjum
sökum vitfirringslegrar verðhólgu og dýrtíðar. Og líf-
eyrir gámla fólksins, ellilaun, örorkubætur o. s. frv. —
alt er þetta af skornasta skamti.
Vér megum ekki líkjast Svaða á Svaðastöðum, hin-
um lieiðna, og gjöra gröf mikla og djúpa handa gamla
fólkinu skamt frá alfaravegi. Dæmi Þórvarðs hins kristna
Spak-Böðvarssonar verður heldur að lýsa oss. Það er
einmitt þetta fólk, sem vér eigum að sýna sérstaka um-
hyggju og umönnun.
Ég liefi beðið ágætlega mentaðan hagfræðing að rita
um þessi efni frá hagfræðilegu sjónarmiði og benda á
hagnýt ráð til bóta. Fer grein lians liér á eftir. Á því
er enginn minsti vafi, að vér getum snúið við, ef viljinn er
nógur, reynst gömlu kynslóðinni vel og heiðrað hana i
verki og sannleika. Ég vil nú skora á alla stjórnmála-
flokka, allar stéttir og yfirleitt alla, sem lilut eiga að
máli,*að gjöra það og gjöra það fljótt.
Saga íslending'a er einstæð um sumt í sögu þjóðanna.
Eitt er það, að vér vitum með sögulegum sannindum,
að vér höfum eignast þetta land án þess að vér tækjum
það frá nokkurum öðrum. Þetta er frá upphafi vort
land, og að þessu leyti getum vér sagt fremur en allar
aðrar þjóðir, að Guð hafi gefið oss landið. Það er giftu-
samlegt upphaf þjóðar. En fleira þarf til að tryggja þjóð-