Kirkjuritið - 01.10.1942, Side 37

Kirkjuritið.
„Ljósið á Helgafelli.“
291
Prófastur séra Jósef Jónsson hafði fylgt biskupi frá því er
hann fór frá Setbergi og tekið þátt í vísitazíunum, en þegar viS
fórum frá BreiSabólstaS til Stykkisliólms, sneri prófastur viS
og hélt heim til sín aS Setbergi. Hafði þátttaka hans i ferða-
laginu verið hin ánægjulegasta, enda er hann skemtilegur föru-
nautur.
Þegar í Stykkishólm kom, stóð á borði framreiddur kvöld-
verður á heimili prestshjónanna séra Sigurðar Ó. Lárussonar
og frú Ingigerðar Ágústsdóttur, og gistum við þar um nóttina.
Á mánudagsmorgun fórum við á hina annexíu
séra SigurSar Ó. Lárussonar, sem er Helgafell.
Kirkjan stendur undir fellinu, sem flestir mun kannast við, þar
eð mikið fer af átrúnaði manna á Helgafell bæði fyr og' síðar.
Það er venja, sem ég veit ekki liversu gömul er, að ganga upp
á Helgafell og óska sér þar einhvers í fyrsta skifti og þar er
gengið upp. Ég var sá, er ekki hafði komið þarna fyrri, og'
var því sjálfsagt, að ég gengi á Helgafell. Séra Sigurður fylgdi
mér úr hlaði og sagði:
Til Helgafells.
Óskabyrgið á
Helgafelli.
„Þú ferð þarna að leiðinu hennar Guðrúnar Ósvífursdóttur og
gengur þaSan upp á Helgafell, en livorki máttu líta til vinstri
né hægri á leiðinni upp, því að þá verður alt ónýtt. Þegar þú
kemur upp, skaltu líta til austurs og bera fram þrjár óskir,
þær færðu uppfyltar, og farðu svo af stað“.
Ég gerði svo sem mér var sagt. — Þar var peningabaukur
uppi, sem ég lagði í þá handbæru aura, er ég hafði.
í ræðu þeirri, er séra Sigurður Ó. Lárusson flutti, ]>egar hann
þakkaði biskupi komuna,’ hóf hann mál sitt á því að segja, að
til væri gömul þjóðsaga, er segði frá því, að eitl sinn liefði
jötunn í Jötunheimum vaknað við það, að komið var skært
ljós á Helgafell, sem honum féll þvert um geð að horfa á, svo
að hann tók upp stein og hugðist að slökkva þetta Ijós með