Epilogus - 01.04.1955, Qupperneq 1

EPILOGUS
A P R í L 19 5 5
HVERT J5TEFN1R?
Hverl stefnir í skólalífinu? Þetta er
spurning, sem ekki verður komizt hjá að
velta fyrir sér, enda ekki seinna vænna.
í seinni tíð hefur mjög borið á því, að
ýmsar „traditionir“ skólans hafa lagzt nið-
ur. Má þar nefna sem dæmi, að útrekstrar
og gangaslagir liafa lagzt algjörlega niður.
Má kenna skólastjórninni að nokkru leyti
um það, því að þeir tveir árgangar, sem
lagt hafa niður útrekstra hafa fremur verið
lattir þeirra en hvattir, á þeim forsendum,
að mér skilst, að oft séu húsgögn skólans
skemmd í þeim átökum. Að vísu er það rétt
að það hefur komið fyrir að liorð eða ann-
að hafi brotnað. En eru ekki borðin ofmet-
in? Mitt álit er að svo sé.
Menntaskólinn á Akureyri hefur það
fram yfir flesta skóla aðra, að liafa „tradi-
tionir“, sem illu heilli eru að týna tölunni.
en umfram allt hefur þessi skóli þá „tradi-
tion“ að bera virðingu fyrir kennurum sín-
um, enda ólæti í tímum mjög sjaldgæf og
hefur skólinn því haldið öðrum brag en
aðrir skólar.
Meðan þannig stefnir, að gamlar venjur
em lagðar niður eða orðnar nafnið eitt (t.
d. tolleringar), er skólinn á lnaðri leið nið-
ur menntunarlega glötunarbraut. Hver sá
maður, sem stuðlar að því að leggja niður
gamlar venjur ætti að athuga hvílíka á-
byrgð hann tekur sér á herðar. Hvert skref
í þá átt færir skólann nær þeim upplausn-
aranda, sem ríkir í alltof mörgum íslenzk-
um skólum.
Þegar því stigi er náð, verður skólinn
ekki lengur menntastofnun, heldur stúdenta-
útunguuarvél, sem framleiðir andlausa og
menntunarsnauða menn með stiidentahúfur
á höfðinu.
Skólastjórnin verður að gera sér grein
fyrir því, að sá kraftur seni ekki fær útrás í
saklausum áflogum, er líklegur til að fá út-
rás í einhverjum óheilbrigðari athöfnum.
Menn kunna þá að segja, að það sé and-
slætt hugsanágangi nútímans að halda í
gamlar venjur, sem raunverulega hafi enga,
þýðingu. Því er til að svara, að í stjórn
skóla senr þessa, er íhaldssemi nauðsynleg.
en afturhaldssemi og fljótræði í þessum
efnum dauðasynd.
Eg veit, að það er erfitt að sigla á milli
skers og báru í þeim ólgusjó lítilsvirðingar,
sem nútíminn sýnir hverskyns gömlum
hefðum, eu verður samt að gerast.
Ef sú þróun sem nú er þegar hafin verð-
ur ekki stöðvuð, eru örlög þessa skóla ráð-
in. Skriða upplausnarinnar mun rífa skól-
ann með sér og gera liann að einni hinna
menningarlausu skrílstofnana, sem allir
þekkja.
Að sjálfsögðu er það ekki á valdi skóla-
stjórnarinnar einnar að spyrna við fæti.