Epilogus - 01.04.1955, Blaðsíða 2

2
E P I L O G U S
»\ýI viiidiii*iii]i«
öt er komið íjórðt. og síðastö töluljlað
Munins á þessum vetri. Blaðið birtir grein-
arkorn eftir K. R., sem nefnist „Hrærivél-
in“, og er þar stuttlega vikið að starfsemi
Hugins í vetur.
Ritstjórn Munins gat vænzt þess, að
stjórn félagsins væri á öndverðum meiði
við greinarhöfund og hefði því verið
drengilegt af hennar hálfu að ljá stjórn fé-
lagsins rúm í blaðinu, til að skýra sjónar-
mið sitt.
En það hefir ritstjórinn ekki gert, og hefi
ég því með þökkum þegið tækifæri, seni
mér hefir boðizt til að skýra málið nánar.
Greinin hefst á einskonar stefnuskrá eða
stríðsyfirlýsingu höfundar, sent af liógværð
og lítillæti hjarta síns hyggst „sýna okkur
heiminn“ og „opna alla glugga og láta
hressandi nýja vinda streyma um staðnaða
hugi.“
Verkefnið er sannarlega ekki skorið við
nögl og hæfir stórmennum einum, og K. R.
telur sig sennilega þar í sveit.
Annars getum við volaðir og þröngsýnir
menntskælingar lofað mildi forsjónarinnar,
sem séð hefir aumur á okkur og valið K. R.
Nemendur verða líka að gera sinn skerf og
ef allir hjálpast að, getur þessi skóli haldið
áfram að vera það, sem hann hefur ætíð
verið: ein af vingjunum í hinni miklu menn-
ingarlegu eyðimörk, sem skólakerfi okkar
er.
fí;.. Ö.S.
li] björgunarstarfa. Má og glögglega af því
sjá hve vegir forsjónarinnar eru órannsak-
anlegir.
K. R. telur, að undirstaða allar starfsemi
sé gagnrýni og samkvæmt því hefir hann
með grein sinni lagt grundvöll að þrótt-
miklu starfi Hugins, Munins og leikfélags
á komandi vetri. Vandinn sé aðeins sá að
gagnrýna, svo komi allt starfið! . .
(Snjall maður K. R.)
Við hinir, sem teljum vinnu og áhuga
undirstöðu alls félagslífs í skólanum þökk-
um K. R. í auðmýkt fyrir þetta einstæða
náðarmeðal, þó við í aðra röndina höfum
takmarkaða trú á þessum „nýja vindi“.
K. R. leggur þunga áherzlu á það í grein
sinni, að málfundafélagið sé „fyrir alla
nemendur“, og eru það í sjálfu sér engar
fréttir. Hinsvegar verður ekki hjá því kom-
izt að benda K. R. á, að samkvæmt lögum
félagsins er tilgangur þess sá að gefa út
blað og þjálfa nemendur í ræðumennsku.
Þessari sky]du hefir félagið ekki brugðizt,
heldur veitt nemendum fleiri tækifæri en
nokkru sinni fyrr, til að koma fram opin-
berlega, á málfundum, í blaðinu, og á bók-
menntakynningum, svo að þessu leyti hefir
félagið aldrei starfað betur fyrir alla nem-
endur en einmitt í vetur.
K. R. virðist vera óánægður með um-
ræðuefni málfundanna og vill hafa þau
„alþýðlegri“ og vitnar í því sambandi til
ummæla liins svokallaða „verandi varafor-
manns félagsins“, en sá maður vildi alls
ekki tala um andleg efni (sennilega aðeins
líkamleg). Þetta er í fyrsta sinn, sem ég