Muninn - 18.12.2003, Blaðsíða 9

útbúa okkur þannig að við
gætum frjóvgað okkur sjálfar.
Guð er jú einu sinni karlkyns,
ekki satt? Þegar hann upp-
götvaði mistökin var það orðið
um seinan því Fólk með Sirrý
var að byrja í helvíti og hann
mátti náttúrulega alls ekki
missa af því. Nú var úr vöndu
að ráða fyrir blessaðan kallinn.
Hann sá fyrir að titrari getur
ekki slegið garðinn, og það var
hans röksemdafærsla fyrir því
að halda í þessa gallagripi. Við
vitum öll hvað gerðist svo.
Tíminn leið, og að nokkur
þúsund árum liðnum voru
karlmenn orðnir að verum sem
vita allt, geta allt, kunna allt,
eru bestir í öllu og hafa prófað
allt. Algjörlega ómissandi fyrir
okkur kvenfólkið, því hver vill
standa uppi með milljón sultu-
krukkur en engan til að opna
þær? Þeir hlaupa hraðar en við,
enda fáum við forskot í hlaupa-
prófinu. Þeir borða meira en
við, enda fengu stelpur afslátt í
mötuneyti skólans þangað til
einhverjar snarbilaðar kvensur í
rauðum sokkum ákváðu að það
væri ekki sanngjarnt.
Hið sterkara kyn hafði slegið
eign sinni á kvenþjóðina og
áleit að í okkar augum væri
tilgangur lífsins að vaska upp,
skúra og skeina krakka dag-
langt og vera svo aldeilis til í
tuskið um það leyti sem þeim
þóknaðist að veita okkur vott af
athygli. Það var einmitt á
þessum tíma sem mígrenið
varð til.
Konur á vinnumarkaði, nei,
þvílík þvæla, karlmenn gátu sko
alveg séð um þetta sjálfir. Eða
eins og ónefndur sálfræði-
kennari hér við skólann kaus að
orða það: „Sko, krakkar, maður
VERÐUR að staðsetja sig
einhvers staðar. Annars er
maður bara mellal'1. Og hvar er
betra að staðsetja sig en fyrir
framan eldavélina?
En svo fór kvenfólkið að vera
með stæla og heimta fyrirbæri
sem þær fundu örugglega upp
í einhverjum saumaklúbbnum.
Kvenréttindi. Konur þyrptust i
skóla, heimtuðu vinnu á ólík-
legustu stöðum, og að lokum
fór svo að kvenmaður hafði
tekið sér bólfestu á Bessa-
stöðum. Eins og það sé ekki
nógu slæmt, þá höfðu þær í
millitíðinni frekjast þangað til
þær fengu kosningarétt! Kona
með kosningarétt er náttúru-
lega engan veginn góð hug-
mynd. Það fór líka svo að þær
ruddust inn á Alþingi og
stofnuðu eigin flokka. Til að
bæta gráu ofan á svart bönn-
uðu þær rjúpnaskytterí og vildu
endilega svipta karlmenn sjálf-
sögðum réttindum, eins og að
horfa á listræna dansara frá
Austur-Evrópu dilla sér.
Þetta upplausnarástand varð til
þess að vesalings karlmennirnir
neyddust til að læra að bjarga
sér sjálfir. Þvottavél höfðu
fæstir þeirra séð áður, enda
varð til ný flokkun á þvotti:
Annars vegar haugdrullugt, og
hins vegar haugdrullugt- en svo
sem alveg hægt að vera í því
sjötta daginn í röð. Nýjar
matartegundir ruddu sér rúms,
það er að segja 1944- matur
fyrir þá sem er nokk sama þótt
bjúgu og grjónagrautur bragð-
ist alveg eins. Ja vei og svei.
Víkjum nú aftur að parinu Eitur-
Samma og Onnu sem áður
hefur verið minnst á hér í kvöld.
í þrjá mánuði hefur Eitur-Sammi
komið heim seint á nóttunni
þegar Anna er löngu farin að
sofa. Hann ber því ýmist við að
hann sé að gera eðlisfræði-
verkefni eða á gelkynningu
með strákunum í DjamMA.
Eitur-Sammi og Anna hafa ekki
fullkomnað samband sitt þessa
þrjá mánuði, og Önnu finnst
hún vera minni kona en nokkru
sinni. Nauðið ber árangur, þau
fullkomna sambandið alla nótt-
ina og fara dauðþreytt í skól-
ann daginn eftir. Ekki Önnu
greyinu að kenna að Eitur-
Sammi sofnar í íslenskutíma...
Samband þeirra Eitur-Samma
og Önnu sýnir okkur bara enn
og aftur að vegir karlmanna eru
órannsakanlegir, rétt eins og
vegir þess sem skapaði þá.
Anna er bara ekki búin að fatta,
að til þess að skilja karlmenn er
nauðsynlegt að hugsa á svip-
uðum nótum og þeir.
Undanfarnar vikur hef ég
einmitt verið einstaklega dug-
leg að umgangast skólabræður
mína til þess að öðlast frekari
skilning á hugsun þeirra. Ókei,
til að öðlast EINHVERN skilning
á hugsun þeirra. Er hætt við að
einhverjir þeirra, og jafnvel
sumir kennarar hafi misskilið
skyndilegan áhuga minn, en því
miður, Björn Vigfússon, svo
heppinn ertu ekki.
Ég verð að segja að ég er ekki
miklu nær. I fyrsta lagi er
sjaldnast hægt að skilja það
sem þessar elskur eru að reyna
að segja, því þeir virðast margir
hverjir eiga æði erfitt með að
tjá sig. Flestar samræður byrja
eitthvað á þennan veg:
„Héddna... áttum vi a haddna...
héddna... gerekkað í
heimspeki?" Þarna höfum við
einmitt ástæðuna fyrir því að
yfirvöld gáfust upp á því að
hafa bekki kynjaskipta fyrir
löngu: Ef bekkjarsystra þeirra
nyti ekki við væru strákar
villuráfandi um ganga skólans,
því auðvitað týnist stundataflan
á einhvern dularfullan hátt á
fyrsta degi. Ef strákur sér annan
strák glósa eða skrifa niður
heimavinnuna sína hugsar hann
umsvifalaust að typpið hljóti að
vera dottið af við-
komandi og fýllist skelf-
ingu. Sumir [bendir á
Emma] gerast jafnvel
svo djarfir að ætlast til
þess að bekkjarsystur
þeirra komi með nesti
handa þeim í skólann.
Já, karlmenn eru
leiðindatól, en við
komumst víst ekki af án
þeirra, þvi eins og áður
sagði þarf einhvern til að opna
krukkur og slá garðinn. Ýmsar
leiðir eru þó til til að minnka
óþægindin:
Hugsið ykkur heim þar sem allir
alvöru karlmenn hafa dáið úr
einhverri skítapest. Þá sætum
við stelpurnar uppi með ekkert
nema Fjölni Þorgeirs og Emma!
Elmar:
En hvað ef allar alvöru konur
dæju úr einhverri skítapest, þá
sætum við strákarnir uppi með
ekkert nema Olgu Færseth og
Hildigunni Káradóttur!
Nú skaltu bara hafa þig hæga,
kunna þinn undirlægjuhátt og
gerast minn þjónn og þræll í
einu öllu, þannig var heiminum
ætlað að vera, og botnaðu nú
þetta:
Haltu kjafti kynkalda,
Ijóta dóttir Kára!
Hildigunnur:
Finnurð' ekki völsann falda,
er'ann floginn upp í nára?
Elmar:
Ég veit nú ekki til hvers þú ert
að klæða þig í brjóstahaldara -
þú hefur ekkert til að setja í
hann.
Hildigunnur:
Bíddu... af hverju gengur þú í
nærbuxum?
Hann rekur við og ropar,
ratinn við hliðina á mér.
Elmar:
Bara svo og svo margir sopar,
svo hjakkast ég á þér!
Hildigunnur:
Bíddu... viltu það? Eigum við
að gera það?
Elmar:
Nú hefur blað verið brotið í
sögu Menntaskólans á
Akureyri, í fyrsta skipti hafa
kynin unnið í sameiningu að
Minnum karla og kvenna og
munu ganga saman af
sviði til móts við nýja
tíma - tíma jafnréttis...
Hildigunnur:
...og samstöðu!
Hildigunnur Káradóttir
&
Elmar Geir Unnsteinsson
Margri kyrrlátri konu varð ekki um sel
Er karlinn var týndur og hlaupinn eitthvað á brott
Merkið því eiginmenn yðar skýrt og vel
Með ól um hálsinn og plötu. Það er gott.
Ljósmynd: Aui