Fríkirkjan - 01.11.1899, Blaðsíða 6

165
kærleika guðs til allra sinna skepna o. fl., og Jón Ólafsson örfá
orð um hina lærðu guðfræði nútímans, sem þyrfti svo langan
tíma (fundurínn hafði þá staðið 4 kl.tíma) til að svara spurn-
ingunni: hvað er sannur kristindómur ?; en svipaðri spurningu
hefði Jesús frá Nazaret svarað með þessum tveimur orðum:
haltu boðorðin.
Þessari athugasemd Jóns Ólafssonar svöruðu þeir báðir síra
Jón Bjarnason og síra Jens Pálsson. Síra Jón tók það fram,
að grundvallarkenning kristindómsins væri að mennirnir rett-
lættust af trú og fengju hið eilífa líf sem náðargjöf guðs í
Jesú Kristi; en ef hin tilvitnnðu orð: „haltu boðorðin“, væru *
tekin út af fyrir sig og lögð eingöngu áherzlu á þau, gæti
auðvitað svo litið út, eins og Kristur talaði sem hreinn heið-
ingi. Síra Jens tók það fram, að Kristur hefði líka sagt:
„Yður byrjar að endurfæðast." Báðir hefðu átt að taka það
fram um leið, að þessi orð: „haltu boðorðin" hafa þó ævar-
andi gildi, og innbinda í sér það sem ávallt er krafa guðs til
allra manna, og það sem 'ávallt er iöngun og viðleitni hvers
sannkristins manns og því merki hins sanna kristindóms.
Það sem hér hefur verið sagt af trúarsamtalsfundinum
er auðvitað tekið að eins eptir minni, og getur því margt hafa
fallið burtu, sem hefði átt að takast með, en mörgu er og
sleppt viljandi.
Yonandi er að fleiii slíkir fundir verði haldnir; enda er
mælt að héraðsfundur Kjalarness-prófastsdæmis liafi ákveðið
að haldnir skuli í Reykjavík þrír trúarsamtalsfundir á ári
hverju.
Stofnun frikirkjusafnaðar í Reykjavík,
Eins og hverjum hugsandi manni hlýtur að vera það ljóst,
að fríkirkjuhugsjónin er hin eina félagshugsjón, sem er í sam-
i'æmi við anda kristindómsins, eins hlýtur hver sannur íslend-
ingur að fagna því, að þessi hugsjón er óðum að útbreiðast og
eflast hér á landi. Það er nú komið svo, að engum manni
getur dulizt, að hún fer að slíta af sér hin óeðlilegu bönd,