Fríkirkjan - 01.01.1902, Side 12

12
hinum heilögu til sannrar uppbyggingar. Og það er því mið-
ur iangt írá, að mikill hluti presta þeina, er við háskólann
menntast, geti þetta; svo að þeir söfnuðir trúaðra manna,
sera eru ávöxtur af starfi heimatrúboðsins, eru víða með öllu
prestlausir, og verða að lifa út af fyrir sig, sem engan veginn
er heppilegt. Þess vegna stendur heimatrúboðið gagnvart há-
skólanum með þá kröfu, að uadirbúningur prestaefnanna snúist
aðallega að hinu verklega, í stað þess sem hann áður hefur ver-
ið mestmegnis vísindalegur, — snúist að því, að framieiða lifandi
presta með opnu auga fyrir afstöðu prestsins til trúarlífsins, þar
sem það er vaknað. En það iíturúc fyrir að háskólinn gagnvart
þessari kröfu setji sig enn á hinn gamla vísindalega háhest og
vísi kröfunni frá sér.
Önnur krafa tíl háskólans, som heimatrúboðið heidur fast
og ákveðið fram, er sú, að hann kenni prestaefnunum að vera
biblíutrúaðir. svo sannarlega sem vér heyrum tii hinnar lút-
ersku kirkjudeildar með meginsetning hennar um að biblian
ein skuli vera regla og mæliþráður trúar og lifernis. Fyrir því
krefst heimatrúboðið þess, að háskólinn hætti við hina kristin-
dómeyðandi biblíukritík, sem aptur, eins og í byrjun aldarinnar,
hefur smeygt sér inn frá Pýzkaiandi og sýkt þegar marga af
hinum ungu námsmönnum.
Innri missiónin er bibliutrúuð; og líf það, sem hún hefur
vakið, hlýtur að halda því fram sem einni af hinum fyrstu
kröfum til prestanna, að þeir séu bibliutrúaðir. En einnig i
þessu efni situr háskóli vor á hinum gamla háhesti sínum.
Það sýndi sig fyrir nokkrum árum á Betesda-samkomu, þá er
um þetta atriði var rætt. Aschenfeldt-Hansen prestur hafði
minnzt orða jótsks fiskimanns nokkurs, er hefði sagt við hann:
,Eg les ávallt biblíuna mína á hnjánum." f*essi orð notaði
eg í mótspyrnu minni gegn biblíukritíkinni, og lauk máli mínu
með að segja: ,Á hné fyrir hiblíunni, þér háskólakennarar!“
En þó orð þessi væru bæði fullkomlega réttmæt og meinlaus,
þá voru áhrifin engu likari enn að sprengikúlu hefði verið
þeytt inn á fundinn eða hinum tigna háskóla veitt glæpsam-
legt banatilræði. Jafnvel Friðrik Nielsen háskólakennari, mað-
ur frjálslyndur og oss velviljaður, er var fundarstjóri, sagði: