Kirkjublað - 01.11.1933, Qupperneq 12

:8
KIRKJUBLAÐ
að þetta fyrirheiti hans hefði ræzt á þeim. Þeir voru sann-
færðir um, að þeir nytu guðlegrar aðstoðar i starfi sínu og
í öllu lífi sínu. Þeir áttu trúargleði og guðstraust, sem
knúði þá til að boða fagnaðarerindi Krists með fögnuði
og djörfung. Þeim var gefinn dásamlegur kærleikskraftur
til fórnar og þjónustu og þrek til að láta ekkert hræða
sig frá að fylgja sannfæringu sinni. Allt voru þetta, að
þeirra dómi, gjafir frá hæðum, guðdómlegur máttur, sem
þeir áttu Kristi að þakka.
Frá öllu þessu skýrir Postulasagan allítarlega. En ekki
kemur þessi sannfæring um kraftinn frá hæðum siður fram
í öðrum ritum Nýja-testamentisins. Er þar ýmist talað um
hann sem kraft Guðs eða Krists eða kraft heilags anda.
Skulu hér aðeins tilgreind orð Páls postula, þar sem hann
segir, að fagnaðarerindið sé kraftur Guðs til hjálprœðis
hverjum þeim, er trúir. En Páll leggur áherzlu á, að trúar-
kraftur kristinna manna sé frá Guði, og hann talar mikið
um siðgæðismátt kristindómsins og eígnar náðargáfurnar
áhrifum að ofan.
Þessi sami kraftur hefir ávalt birzt í lífi kristinna
manna á öllum tímum. Um það ber kristnisagan vott.
Vegna þessa kraftar gat blóð píslarvottanna orðið útsæði
kirkjunnar. Vitni um þennan kraft bera æfisögur þeirra
kristinna manna, sem mestu góðu komu til leiðar. Hver
sá, er les eða heyrir um lif og starf beztu manna kirkj-
unnar um liðnar aldir, hlýtur að dást að þeim mætti, er
birtist í trú þeirra og kærleiksþjónustu. Svo fer Matthíasi,
er hann hugsar til Hallgríms Péturssonar og talar um þrek
hans og »trúar-sókn í miðjum deyð«, nefnir hann dýrðleg-
an mann og líkir honum við Davíð konung, við þjóðmær-
ing, »er háan hróður fann, hetju ljóss, er tíu-þúsund vann«.
Sagan segir oss frá mörgum kristnum mikilmennum, en þó
munu hinir miklu fleiri, sem öðlast hafa kraftinn frá hæð-
um, en lifað kyrlátu kærleikslífi, án þess að saga þeirra
væri skráð.
Sagan sýnir og sannar, að réttmætt sé að tala um
kraft, er kristna trúin geti veitt mönnum. En sagan sýnir