Kirkjublað - 01.03.1934, Qupperneq 9

KIRKJUBLAÐ
61
eins og sjálfan sig, þá yrði himnaríki hér á jörð og menn-
irnir myndu með þessu móti þroskast til meiri fullkomn-
unar, en dæmi þekktust um áður.
Að trúa þessu, að lifa í þessari hugsjón og starfa
samkvæmt henni, það er að vera kristinn maður. — Og
Jesú var það auðvelt að trúa þannig, af því að kærleik-
urinn var svo ríkur þáttur í sál hans. En það hefir reynzt
og reynist enn þá mannkyninu örðugt að trúa þannig,
Vegna þess, að það stendur enn þá á því frumstigi sálar-
þroskans, að baráttan, heiftin og hatrið, eins og þekk-
ist meðal varga á viðum úti, er enn þá of ríkt í blóðinu,
en guðsbarnatilfinningin hefir eigi náð nógu miklu valdi
yfir oss.
En mundi nokkrum detta í hug að neita því, að ef
vér aðeins færum að trúa eins og Jesús, almennt og und-
antekningarlaust, þá væri guðsríkið komið um leið bar-
áttulaust? Engin þjóð mundi framar reiða sverð að ann-
arri þjóð, enginn mundi beita annan mann kúgun eða
ofbeldi, af fúsum huga og með gleði kærleikans mundu
menn hjálpa hver öðrum og leysa hver annars vand-
•
ræði af innri hvötum og án allrar lagaþvingunar.
Þetta er hið geysilega viðfangsefni kirkjunnar og
kristindómsins, viðfangsefni, sem nær út yfir tíma og
eilífð og grípur inn í öll svið lífsins, og þess vegna má
segja, að kristindómurinn sé allt það og aðeins það, sem
unnið er í anda Jesú Krists, með hugsjón hans um bróð-
urþel mannanna og siðferðilega fullkomnun fyrir
augum.
Hvað er það, sem menningu vorra tíma vanhagar
meir um en þetta?
Og kristindómurinn gefur mönnum meira, en hug-
sjónina eina til að keppa við. Hann gefur mönnum vits-
munalega skýring á rökum tilverunnar. Hann gefur
mönnum þrek trúarinnar til þess að sækjast eftir hug-
sjónunum og leitast við að ástunda þær. Hann er og
hefir verið á þann hátt kraftur til hjálpræðis, þar sem.
hann hefir náð að hrífa bæði hugann og hjörtun.