Ljósvakinn - 01.09.1924, Blaðsíða 12

74
LJÓSVAKINN
gjána þar sem þeir lágu. Sæði sannleik-
ans þróaðist smátt og smátt á þessum
stað, og loks byrjuðu nokkrir að ganga
þessa 30 km. til að komast á hvíldar-
dagssamkomur vorar. í heilt ár báðu
þeir um kennara, þar til við loks gátum
sent þeim innfæddan mann, að nafni
Daníel Sosa; hann er ungur og mjög
innilega og alvarlega trúaður. Guð hefir
á sérstakan hátt borið umhyggju fyrir
þessum manni og starfi hans. Strax
eftir að hann kom á þennan stað, gerðu
nokkrir menn samsæri á móti honum
og ætluðu að drepa hann eina nóll og
kveikja í skólahúsinu. Rélt áður en þeir
ætluðu að hefja árásina, komu þeir sam-
an til ráðagerða, en þá sló niður eld-
ingu og drap foringjann. Regar þeir sáu
að hann var dauður, komust þeir að
þeirri niðurstöðu, að þetta væri ekki
hinn rétti tími til að vinna þelta verk.
Nokkrum dögum seinna komu þeir aft-
ur saman og héldu fyrst nokkurskonar
andatrúarsamkomu og ákölluðu Guð lil
hjálpar sér. En meðan miðillinn var að
brenna reykelsi, kviknaöi í höfuðfati
hans, og brendi hann sig mjög mikið.
Þetta tóku þeir þannig, að Guð stæði í
gegn þeim. í þriðja sinni komu þeir
saman og létu eld í leirfat og ætluðu
með því að kveikja í skólahúsinu. Eld-
spýtur eru mjög dýrar hér, og því bera
menn eld frá húsi til húss í leirfötum.
í þetta sinn tókst svo illa til fyrir þeim,
að þeir kveiktu í bygghlaða, sem þeir
áttu sjálfir. Loks virtust þeir vera sann-
færðir um, að Guð væri á móti þeim,
en með kennaranum. Þeir hættu svo að
vera honum óvinveittir og fóru að hlusta
á hvað hann segði.
Fyrir skömmu hafði ég þá gleði, að und-
irhúa 23 sálir á þessum sama stað undir
skírn. Margir fleiri eru nú að því komn-
ir að láta skírast. Það er satt, að »reiði
mannsins verður að lofa þig, leyfum
reiðinnar gyrðir þú þig«. Sálm. 76, 11.
Posnata, Peru.
0. Ford.
Japan og Kórea.
Kóreönsk »móðir í ísraek.
32 ára gömul leitaöi hún hjálpar hjá trú-
hoðslækni einum. Bibliustarfskona nokkur
Eitt af liúsum ianfœddra á Vináltueyjum.
gaf henni rit og sérprentaða hluta af guð-
spjöllunum. Petta las hún með mikilli eftir-
tekt i prjá mánuði og sá þá maður hennar
þessar bækur hjá henni og varð hún þá að
skila þeim aftur. Eina nótt dreymdi hana
draum; þótti henni faðir sinn hafa fengið
sér þunga byrði að bera, ásamt einu brauði
er hún skyldi hafa til matar á leiðinni. Sá
hún þá mann með gegnumstungnar hendur,
sem talaði til hennar. Hann upplyfti hönd-
um sínum og sagði: »Hvers vegna sendir þú
frá þér brauð lífsins, þar eð þú varst bú-
inn að fá það i þínar hendur? Tak þú nú
við þessu brauði og gef það heiminum«.
Næsta dag fór hún og heimsótti biblíustarfs-
konuna og fékk bækur með sér lieim.
Strax þennan sama dag eyðilagði hún hjá-