Ljósvakinn - 01.09.1924, Blaðsíða 19

1ebun fíagnahaFgmndisxng,
Guðm. Pálsson.
»Farið úl um allan heim og prédikið gleði-
boðskapinn allri skepnu«. (Mark. 16. 15.).
Pessi t;uðdóm]ef<a fyrirskipun frelsarans hefir
hljómað til heimsins um nær 19 alda tíma-
bil. Guð liefir á sérhverjum tíma kallað menn
og konur til þess að vinna að þfcssu dýrð-
let>a verki o<< með Bruggri trú of» trausti á
orðum fyrírheitisins: »0{< sjá é<< er með yð-
ur.alla daj<a alt til veraldarinnar enda«, hata
• þeir iagt líf sitt og hæfileika i sölurnar vegna
sannleikans, »Pví kærleiki Krists knúði þá«.
Pað er vilji Droltins að hver sá, er elskar
hann liii o>< starfi á þann hált sem Jesús
hefir fyrirskipað.
Pað sem heimurinn þarfnast mest á þess-
uin tíma, eru menn o<< konur, sem opinbera
lif Jesú Krists í fórnfúsum framkvæmdum
öðrum til hjálpar, að finna og öðlast hinn
himneska frið.
Enginn sannur friður getur l)úið í hinu
, særða hjarta, nema sá, sem fyrirheitið cr gef-
ið um afliinum tnikla friðarhöfðingja er sagði:
»Frið læt ég eftir hjá yður, minn frið gef
ég j'ður, ekki gef ég yður eins og heitnurinn
gefur. Hjarta yðttr skelfist ekki né hræðist«.
(Jóh. 14,27.). Pað er þessi friður, sem heimur-
inn þráir og þarfnast nú i öllu því eyðilegg-
ingarástandi sem ríkir meðal mannkyns-
ins.
Jesús lifði ckki hér á jörðinni sér til þœg-
inda og ánægju, heldur vann hann að frels-
un mannkynsins með alvöru og óþreytandi
kappi. Ilann sagði: »Mannsins sonur kont
ekki til að láta þjóna sér, heldur lil þess að
þjóna, og til þess, að gefa líf sitt til lausn-
argjalds fyrir marga«. Petta var hið mikla
takmark lífs hans, um alt annað var minna
vert. Pað var hans matur og drykkur að
gera Guðs vilja, og leysa af hendi hans
verk.
Pannig eru þeir, sem fengíð hafa hlutdcild
í náð Jesú Krists, fúsir að leggja alt í söl-
urnar til þess að aðrir, sem hann dó fyrir,
geti orðið hlulhafar hinnar liimnesku gjafar;
þeir gera alt, sem í þeirra valdi stendur til
þess að dvöl þeirra í heiminum verði hon-
um til bóla. Pessi andi lýsir sér ávalt hjá
þeim, sem í sannleika hafa tekið sinnaskilt-
um. Undir einsog maðurinn öðlast lunderni
Krists, vaknar sú löngun í hjarla hans, að
segja öðrum hversu dýrmætan vin hann hafi
eignasl, það er ekki auðið að byrgja hinn
frelsandi og helgandi sannleika i hjarta sínu.
Ef vér höfum fundið og séð hvað Drottinn
er góður, þá er oss eigi unt að þegja; oss
langar að bjóða öðrum að koma lil Jesú
eins og Filippus gerði þegar hann fann hann
og öðlaðist liinn himneska frið. Vér þráum
þá af hjarta, að þeir, sem tneð oss eru fái að
sjá það Guðs lamb, sem her hcimsins synd.
»Vér komumst í samræmi við Jesúm Krist
með því að taka þátt í þjáningum hans.
Sérhvert það verk, sem unnið er með sjálfs-
afneitun öðrum tii góðs, vekur og eykur
gjafmildi í hjarla gefandans og tengir hann
fastara við endurlausnara heimsins«, »sem
gerðist fátækur yðar vegna, þólt hanii ríkur
væri, svo þér auðguðust af hans fátækt«.
»Ef eftirbreytendur Krists skildu til fulls
skyldu sína, þá myndu vcra þúsundir er nú
er einn, að boða fagnaðarerindið í heiðnum
löndum, og þá myndu allir, er eigi geta tek-
ið beinan þátt í þessu starfi, styðja það með
(é sínu, áhuga, bænum og með meiri alvöru
og kostgæfni, myndi þá vcrða unnið að boðun
fagnaðarerindisins í hinum kristnu löndum«.
Grjöfum til heiðing jatrúboðsins er ávalt
veitt móttalía Á, shrifstofu vorri í
Ingólfsstræti 31 H. Reyhjavílí.