Kennarinn - 01.02.1898, Qupperneq 1

“Konn fieiw -unga þann veg, eem hunn d nð ganga”—
'iv'VvaT^i^i'ú'íTi'L'FL
0
Mánaðavrit til notkunar við uppfrœðsiu barna l sunnudagsshólum
o<l iwimahiisum.
l.ftrfr. MINNEOTA, MINN., FEBRÚAR 1898. Nr. 4.
BÆNAliSÁLMUR.
(Lag: Je«u, geh vor/tn.)
1. .lesú! lieyr mín liljóð,
lieyr minn bænaróð.
Vert mjor lijá oir veit jejr i>-eti
vilja jiínum hlytt oir meti
heimsins niesta hnoss,
herra minn j>inn kross.
2. Hált er lu ■ims á sti<r,
lierra! vernda mig.
Lát ei heimsins glys mjer granda.
gef mjer trú og bænaranda.
Heilög líknarlind!
lát mig flyja synd.
3. Uegar trega-tár
titra’ um sollnar brár,
fregar húmið sorgar svarta
sveipar aldinreit mins hjarta.
sálar minnar sól!
sign mitt hugarból.
4. Drottinn! síðsta sinn
sefa anda ininn;
pegar hinzta stríðið heygi’ eg
hjá rnjer vert, svo pegar dey eg
helg sje heimvon inín,
lierra guð, til þin.