Kennarinn - 01.02.1898, Qupperneq 15

—63—
SKÝRINGAR.
Tími: í'östud. limgi, 7 Apr., iiOe. k. Staðurinn: Jerúsalem. Lcx Matt.27:81 -38; Mark.
15:20-28, Jóh. 19:16-19.
26. v. Þeir, hundraðsliöfðiugi og fjórir hermenn. Le.iddu hann út. “Ai' )>ví, að út var
leiddur alsærður lausnarinn, gjörðist mjer vegur greiddur í guðs náðarríki inn.”
Símonfrd Kyrene. Stór Gyðinga-nýlenda var í Kyrene i Suður-Afriku. Þaðau var
Símon )>essi kominn, líklega til að halda páskaliátiðiua. Ilaldið er, aðSímon hafl lært
iið trúa á Iírist )>ar undir krossi lians. Ilvort sein )>að er satt eða ekki, |>á er )>að víst,
að krossburðurinn gjörir menn iðuglega kristna og að bera Krists kross eykur trúna.
27. v. Fjöldi fólka, sem fylgdi sumpart af forvitni ogsumpart til að liæða og móðgii
Jesúm. Engir vinir hans, ekki sjálfir postuiarnir koma lionum tilhjálpar. Að eins
nokkrar viðkvæmar konur aumkastyfir raumnn luins.
28. v. Orntið ekki yfiv mjev. Jafnvel |>á gleymdi frelsarinn sjálfum sjer og liugsaði
mest um aðra. Konurnar grjetu yfir dauða Jesú, en )>ier skyldu ekki )>ýðingu lians
nje orsök hans. Fastan er ekki sett til )>ess að vjer grátum yfir kvölum frelsarans,
lieldur svo vjer skulum gráta yflr syndum sjálfra vor, sem orsökuðu krossfesting
lians.
29. -3f. v. Þeiv tímav koma. Árið 70 e. k., þegar Jerúsalemsborg var eyðilögð og hin
hryllilegu örlög Gyðinganna komu fram. Sagan liefur frá fáu jafn voðalegu iið
segja eins og þeirri eyðilegging. Mæðurnar er sagt að hafi, )>á í liungursneyðinni,
meðan á umsátinni stóð, drepið börn sín og etið. Þegar borgin var loks unnin flýði
fjöldi fólks í alls konar neðanj'arðar fylgsni í hæðunum, og sagt er, að 2,000 manns
hafi látið lííið og verið )>ar grafnir í rústum liiuna niðurrifnu fylgsna.
31. v. Kristur hinn rjettláti er liið yvœna tvjeð, hinir órjettlátu Gyðingar eru víi<ii,i
tvjeð. Fyrst liinn rjettláti líður þannig, hversu mun guð )>á ekki hegna liinum óguð-
legu.
33. v. irmi.vinkcljuxtaðuv. Utan borgarliliðanna, nálægt aðalveginum, sem liggur
norður frá borgiimi. Kvosxfestw hann. kl. 9 árdegis, um “)>riðju stund.” Krist í miðið
þann ræningjann, sem iðraðist til liægri liandar, liinn til vinstri. -Svo verður )>að og
á dómsdegi, hinir iðrunarlausu til vinstri, hinir rjettlátu til liægri handar hinum
krossfesta frelsara, sem )>á verður allra dómari.-Iivoru megin við krossinn stendur
þú?
84. v. Fyvivt/ef Jieim. Þetta er liið fyrsta, orð Krlsts á krossinum. Hann ákállar
guð sem föður og fyrir sonarrjettindi sín biður vægðar þeim, sem svo óttalega
syndga gegn föðurnum moð því að krossfesta soninn. Þt im. Hermönnunum, Gvð-
inguuum, öllum inönnum. Skiptu kUeðutn hans. Klæði líflátinna glæpamanna til
heyrðu liermönnunum,sem verkið unmi. Fjögurstykki: höfuðbúningurinn, yfirhöfn-
in, beltið og skórnir; lijerum bil jafn verðmætt allt. Ilver af hinum fjórum hermönii-
um tök einn hlut, en um uærklæðnaðinn (kyrtilinn) köstuðu þeir hlutkesti.
35. v. Fólkið hovfði d, sem iðjulausir áhorfendur við opinbera aftöku. lTöfðiiiyjavn-
iv yjurða fiys. Jafnvel nú þegar tilgangi þeirra var náð og Kristur er negldur á kross-
inn, svifastþeir ekki að liæða hann. lljdlpi hann sjálfuiii sje.r. Hefði Kristur “lijálp-
að sjálfum sjer” hefði liann ekki hjálpað mannkvninu. Sjálfur dauði lianssannar að
hann var Kristur sem, guð útvaldi til að frelsa fallinn heim.
30-37. v. Hinir rómversku böðlar voru vanir að sýna grimmd sína við lik tækifæri,
og nú þegar Gyðingur átti hlut að máli, var þeim )>að einkar ljúft. Hinir kristnu
píslarvottar voru líka svívirtir á svipaðan lnitt. Það er algengt að hugspilltir menn
hæðast að guði, trúarbrögðunum og kristnu fólld. Það cina, sem vjer getum gjört
fyrir þámenn, er að biðja með Kristi: “faðir fyrirgef þeim, )>ví þeir vita ekki hvað
þeir gjöra.’ ’