Kennarinn - 01.11.1898, Síða 5

friður. Tvi) atvik urða til að llyta
frauik\a;aitlum í Jiví. AMivi lu>fur
nuinn munkur lagt meira á sig og uf-
neitað sjálfuin súr betur en Lúter
gerði. 15n |>ví ineirsetn liann fastaðiog
kvaldi lioldsittdiví órólegri varðsálin.
Kftir voðalegt stríð oy sálaraugist
komstliann loks að raun um, að allar
ytri atliafnir eru einkis virði og verka
réttlætið hógilja ein. Ilann var kom-
inn í dauðann af örvænting Jiegar
lionuni U|)|)rann l jósið og liann skildi,
að “maðurimi réttlætist ekki af verk-
uin liigmálsLns, lieldur fvrii trú á
•fesúni Ivrist.’’ En Jjegar lion ini
loks skildist Jiað, skildist liin óuni
ræðilega náð, sem veitt er í .1 esú
Kristi, og að sú náð er frí og boðin
liverri syndugri mannssál, ]>á gagn-
tók gleðin liaun jafn ákaft eins og
sorgin liafði áður níst liann. “Af
trú skulu liinir róttlátu lifa,” vér
frelsum tt ei fyrir eigin verk vor, ekkj
fyrir sjálfs-róttlæti vort, lnddur að
eins fyrir Krists verðskuldun, Krists
verk, Krists róttlæti, Krists nínu og
dauða,sem vór reiðum oss áogbvggj-
<nn trú von á. Þetta var ljósið, seni
birtist Lúter í munkiddaustrinu. sem
nú var orðið að viiggu siðbótarinn-
ai'. Og Jietta varð gruiidv.illar.itriði
■siðbótai-lireylingarinnar og [>að er
grundvallaratriðið í trú livers lút-
ersks nianns.
Arið 1507 var Lúter vígðtir til
|u'ests. Ari síðar var liáskólinn í
A ittenberg stofnaður fvrir forgöngu
Eriðriks kjörfursta vísa. Lúter vai
geiður að kennara í lieiiltsneki vio
skólann, ]>ennan skóla. sein]>eir Lúter
og Melankton gerðu að langinerkustu
mentastofnun ]>eirrar tíðar. Tveim
áruni síðiir var liann gerðurað doktor
í guðfræði og tók liaun ]>á að kenna
guðfræðina í skólanum.
Litlu síðar var J.úter sen.lur í er-
indum munkareglu sinnar til líóma-
borgar. IJann hlakkaöi nijög til far-
arinnar, ]>\ í enn skoðaði liann páfan
sem uniboðsni.inn liristsog Iíómaborg
sem lielgaii stað. Alla lcdð fór liaun
fótgangaiidi. J-tegar liann sá fyrst
borgina fóll liann á kné uieð lotningu
og lofaði guð. Hann mintist lúnna
gömlu píslarvotta, sem J>ar liöfðu
látið lílið fvrir Jesú nafn og ekkert
l.'efði honum verið kærnra en mega
nú sjálfur gera hið sarna. En ]>\ í
nær borginni sem háiin kom, |>ví
meiri stiilbngu fann liann. f)egar í
borgina var koinið varð liaiin ]>ess var,
aðalt var spilliugu og siðlevsi á vald
gelið |>ar á aðalbóli páfans. Prest-
arnir voru óii|>pl\fstir og JJestir Jieirra
siðspiltir menn; .Munkur einn sag'ði
við l.úter: “Ef Jni \ ilt lifa Uekklausu
líferni, ]>á kom |>ú ei náhegt Kóm."
.Með hrylling og sorg llyði J.úter iiá
borginni. Pegar hanii kom aftur til
Witteuberg hélt liaiin áfram með ó-
viðjafnanlegum áliuga að keniia guðs
orð klárt og óbjagað. Ur ölltiin
löudum pyrptnst menn aö liáskólan-
iinuui og orðstír l.úters barst um alt.
ivraftar lians fóru dagvaxandi. enda
leiö ekki á löngu par til á alt prek
h-ins revndi. ’l'íniinn kom von bráðar,
að |>essi guðs lielj'i fongi sig full-
re\ nda.