Kennarinn - 01.01.1899, Side 1

Mánaðarrit til notkunar við uppfrœðslu barna > sunnudagsskðlum
(><l Jwirnahúsum■
2 iirkr. " MINNKOTA, MINN'., .IANÚA1Í 1899._________________Nr. 3.
JESÚtí t M USTERINU.
Nylejrii höfuin vér huirleitt við £Mi(5s]>jtinustur vorsir, eina fríisöjru fjjuð-
stijallanna, setn öllutn unumennuin sutti að versi einkar hujrðnæm, setn sé,
frásöguna utn [>að,]>egar unglinguriitn .lesús l.otn tólf ára gamall til must-
e.risins í Jerúsaletn. Alla unglingum viljum vér minna sérstaklega á ]>að
atriði frásögunnar,setn lysir námfysi lians. ]>ar sent hann situr við fæturlær-
ifeðrannaog talar við ]>á uiu andlega l.lnti. Öll sutinudagsskóla-börttin eiga
að taka frelsara sinn til fyrirmvndar i [>essu. sein öðru. Hann elskaði hið
heilaga hús síus hinineska föðuis og inut ]>að yfir alla hluti fratn að koma
pangað. Hann elskaði guðs orð og lians mesta yndi var að læra ]>að. Alla
furðaði á tali hans, enginn hafði lievrt tólf ára ungling t.ila unt guðlega
hluti með jafnmiklunt skilttingi. Aldrei ltefur unglingur verið jafnvel að sér.
Hans inesta gleði var að hugsa og tnla iim himneska hluti. Hess vegna
‘•]>roskaðist liann að vizku og náð lij'i guði og tnönnum.”
llugsið um |>að, góðu börn. hvað .íesús liefur tneð [>essu dætnisínu viljað
kettna yður. Komið íhúsiðtil yðar himueska föðurs og lærið ]>ará helgum
dögutn lexíurttar úr guðs orði, ]>vl í [>eitn er fólgin ineiri vi/.ka en f allri
veraldlegri sjieki. Þegar [>ér verðið eldri, niunuð ]>ér reytm, að ekkert er
yður til jaftimikils stvrks í lífinu, eins og sönn og sáluhjáljilog [>ekking á
liinitm opinberaða vilja guðs.
Og [>ér, kæru utigtnenni, sem nú eruð að læra kristin fræði lil undirbún-
ings undir fermitigutta í vor, takið frelsarann yður til fytinnyiidar og lærið
f lians anda að ]>ekkja guð og lians sáluhjál|ilega ráð. Hugi-ið jafnan til
hans, hafið mynd liatts fvrir auguiiiitn. og biðjið Itann að gefa yður ]>ann
heilaga anda, setn hattn \ ið burtfiir sína úr heiitiinunt hét að senda öllmn
lærisveinum sfnttm á iillum tímiim. Hiðjið frelsarann að vera í verkinu
tneð vður og it[)|)lys.i hjiirtun vðar, o > ef yður gengur öiðugt náinið, [>á
biðjið liann að lijálna yðttr með sínnm heilaga anda. Hann var sjálfur barn,
og hann elskariill giið börn og leiðbeinir ]>eim og leiðirjmu Iil sannleikans.