Kennarinn - 01.01.1899, Síða 4

44—
land o<r i')ll bin-nin |>ess, lieimii og liér, ætiu nú andlega að skryðast betur
o<r fa<íurle<rar en nokkurn tíina íiður, alt fríi landnáms tíð, út af Jesú komu
til vor.—Ekkert, nema hollustu vora, liöfuin vér að bjóða.
En til |)oss ætti oss nú, öll íslenzku börnin, að langa innilega, að vera
e.lcki andleira ófræíjri forfeðruin voruni, — fylíí'ia frelsara vorum og tlrottni
nú jafn vel kristilega, sem J>eir forðum fylgdu út í dauðann konungum
sínnin. Kvíðið ineð Kolbrúnarskáldinu fyrirjjví, að deyjaekki með drotni
vðar,—óttist að lifa án lians,- líðið fagnandi sársauka syndarinnar, “hina
banvænu ör” dauðans, ef |>ór fáið lifað og dáið ineð konungi jólanna, ,Iesú.
Gleyini enginn yðar ]>essuin orðam: “Sjá, þinn konuugur kemur
til þíll.” Já, til |>ín persónulega, drengjanna umkomulausu, mæðranna
fátæku, syndaranna yfirgefnu. llann kemur. Ekki ílyr liaun frá kveini
voru, lieldur koinur.
-x- x
«•
Ég liefi mint á liina norrænu feður yðar. Gömul bók, í fárra hönduiu,
Konungs skuggsjá, lysir hvernig fagna skal konungi og umgangast hann
Meðal annars ber Jretta, er [>ar stendur, vott um kristni feðra yðar: “Enn
J>at er hanfut allrar sidsemi at elska Gud ok heilaga kyrkju, hlída tídum
vandliga, vera idinn á helguin bænum.ok bidja sói' .niskunar ok allo andro
kristno folki. ...” i.ærið J>etta nú, er konungurinn kemur til yðar.
“En burt nieð gömul brek
í brjóstið lífog|>rek.
Burt, burt nieð dauöans doða,
sjá, drottins morgun roða.
Upp, npp [>ví Kristur kcinnr!
Hvað knyr J>itt hjorta fremur?”
J. A. S.
Atii.—ltitgerð |.essi barst <>f seiut til |.ess lnín gæti lcomið í jólablaðinn, en hún á
æflnlega við, og ekki þarl' síðar að tala um “konungs-komuna’" eftir jólin en
fyrir þau. liiUt.
r'HH* /-W-W H-5-K
Trúin er hlekkur, seni tengir manninn við skapara sinn og festir liann
hásæti hans. Ef sá hlekkur slitnar verður rnaðurinn eins og ónyt ögn,
sem sveiniar burt stefnulaust, hefur mist aðdráttarafl sitt, taknmrk ]>ess er
horfið, og öll framtíð J>ess er tóm auðn og myrkur og dauði.— Websier.