Verði ljós - 01.06.1900, Side 9

89
mjög þeirri Jjýðingu ritningarinnar, er vér nú eigum við að búa, er á-
bótavant í flestum greinum. Þá er þess var farið á leit við mig, að
ég gerðist starfsmaður Biblíufélagsins, í því skyni að viuna að endur-
skoðuninni ásamt nefnd þriggja manna, kom mér eigi til hugar, að
nauðsyn væri á nýrri þýðing, heldur mundi nægja að lagfæra ýmsar
rangþýðingar, svo og bæta málið á stöku stað. Líkrar skoðunar mun
og liin háttvirta endurskoðunarnefnd hafa verið. En brátt varð það
oss öllum ljóst, er að endurskoðuninni vinnum, að í raun og veru gæti
ekki verið um neina endurskoðuu að ræða, heldur yrði að semja nýja
Jjýðingu, eða því sem næst; svo stórgölluð er hin ísleuzka þýðing ritn-
ingarinnar, hvort sem á málið er litið eða þess gætt, hve röng útlegg-
ingin er á mýmörgum stöðum. Síðari gallinn stafar aðallega af því,
hvað gamla testameutið snertið, að aldrei hefir verið þýtt úr frummál-
inu, heldur jafnan eftir þýðingum annara Jjjóða, er livergi nærri voru
fullréttar; og Jiað sem vex-ra er : Jxýðendurnir ísleuzku hafa á stundum
misskilið þessar útlendu þýðingar hrapallega, og er það kunnugra eu
svo, að þess þui-fi að nefna dæmi.
En Jxegar gjöra á uýja þýðingu ritningarinnar hjá Jxjóð, sem um
margar aldir hefir lesið „guðs orð“ á sinui eigin tuugu, má jafnan bú-
ast við því, að fjöldi mauna kuuni illa bi-eytingunum. Það er skiljan-
legt, að menn, sem daglega lesa í í'itningunni og faruir eru að venjust
orðfæri liennar, kunni illa við það, að þessi bók fái nýjan búuing; það
er skiljanlegt, að sumt, fólk, sem sunnudag eftir sunuudag og ár eftir
ár hlustar á upplestur „guðs orðs“ í kirkjunum, uni því illa, að þetta
orð liafi fataskifti, fari í ný föt. Ekki sízt er þetta skiljaulegt um al-
þýðu manna og gamalt fólk. Gamalmennið, sem farið er að nálægjast
gröfina og leitar sér huggunar og hugsvölunar í bibliunni, vill að hún
mæli til þess með sömu oi-ðum og þá er það var barn og gekk til
prestsius ; Jxvi finst Jxað vai'la Jxekkja þennan foi'nvin sinn, sé hann bú-
inu nýjum klæðum. Fyrir þessa sök hafa endurskoðaðar biblíuþýðingar
oft átt litlu vinfengi að mæta í fyi'stu.
m muu það ekki.ofsagt, að sjaldan hafi biblíujxýðing nokkurrar
Jjjóðar tekið meiri stakkaskiftum í eitt og bið sama sinni en vorri er
ætlað að gjöi'a við þessa endurskoðun. Breytingin er svo gagngei'ð,
hlýtur að vera Jxað, fyrir því að trauðla mun unt að benda á nokltura
l)jóð, sem eigi, eða hafi noklairn tíma átt, jafnlólega biblíuþýðing og
vor er. Þetta stafar auðvitað af því, hve fáir og smáir vór erum.
Vér höfum aldrei haft efni á að kosta miklu til neins, oss hefir ávalt
skort mátt og megiu til þess að gjöra verk vor vel og leggja mikið í
sölurnar, í sama skiluingi og stórþjóðirnar geta og gera.
Það þarf því eigi að koma neinum á óvart, þótt eiuhverjir liafi
ynnslegt að athuga við |>aö sýnishorn af hinni nýju biblíuþýðing vori'i,
er komið liefir fyrir almennings sjónir. Þá er það var birt á prenti,