Verði ljós - 01.06.1900, Qupperneq 4

84
eilífu guðdómatignar, heldur sú. dýrð, sem hann hafði til að bera í
lægingarstöðunui, en það var dýrð hins innilegasta sonarsamfélags við
föðurinn ; en höfuðþýðing þeirra er og verður þessi, að þau eru spá-
mannsteikn, þ. e. teikn þess, að hann sé sendur af guði, guðs erindreki
meðal maunanna, en með því verða þau einnig óbeijilínis sannanir fyrir
guðdómstign hans.
Hvað loks snertir alvitundina, þá vitnar frelsarinn sjálfur með
berum orðum, að liann hafi ekki til að bera þaun eigiulegleika, erhann
segir: „En þann dag og þanu tíma veit enginn, hvorki englar á himn-
um né sonurinn og enginn nema faðirinn eiuu“ (Mark. 13, 32). Það
ætti ekki að þurfa að taka það fram, að þessi orð frelsarans sjálfs
gera alt tal um alvitund hjá frelsara vorum á holdsvistardögum haus
ómögulegt, því að só um nokkuð einasta atriði að ræða, er liggi fyrir
utan svæði vituudar hans, þá getur hver maður séð, að um alvitund
getur ekki framar verið að tala. Auk þessa staðar, þar sem frelsar-
inn sjálfur bondir á takmörk vitundar sinnar, getum vér bent á ýmsa
fieiri staði, er sanna hið sama. I Mark. 11, 13 er sagt, að Jesús liafi
leitað ávaxta á fíkjutré einu og ekki fundið. Mundi frelsarinn liafa
þurft að haí'a fyrir ]>ví að leita, ef hann heíði verið allsvitandi? í Jóh.
11, 34 spyr Jesús um staðinn, þar sem Lazarus hafi verið lagður —
mundi hann eigi hafa gert það af því, að houum var ókuunugt um það?
í Matt. 8, 24 er sagt að Jesús hafi sofið í skutnum, er óveðrið skall á
þá á Genesaret-vatninu. Lærisveinarnar vekja liann til þess að segja
honurn frá þvi, hvernig veðrið sé; þess er ekki með einu orði getið, að
lianu hafi vitað af því, í hvaða háska hann var staddur. í Matt. 26,
39 biður Jesús í Getsemane, að þessi kaleikur megi víkja frá sór, ef
það sé mögulegt; mundi frelsarinn hafa beðið svo, ef hann með
fullvissu alvitundarinnar hef'ði vitað, að dauðastundin stæði óhjákvæmi-
leg fyrir dyrum ? Alt þetta virðist ómótmælanlega bera með sór, að
rangt sé að eigna frelsaranum í lægingarstöðunui eigiulegleika alvit-
undarinnar. Að hanu engu að siður er gæddur frábærri vitund á svæði
köllunarverkssfns, vitund, sem er víðtækari en alment gerist, meðal mauna,
svo að hann jafnvel veit hvað mennirnir hugsa, hversu þeir eru innrættir og
hvað þeir aðhafast í fjarska, þá mótmælir þetta ekki hinu fyrra, því að þessi
vituud hans er þó ekki alvitund; henni er eins varið og kraftaverkum hans,
hún er spámannsteikn, er á að sýna það, að hann só sendur af guði (sbr. Jóh.
16, 30). Það er guð, sem í hvert skifti gefur honum að vita og sjá
það, sem öðrum er hulið, þegar haun þarf á því að lialda í f'ramkvæmd
köllunarverks sins. En hvað snertir vitund hans á öllu þvi, er liggur
fyrir utan köllunarsvæði lians, er engin ástæða til að ætla, að liann
hafi i lægingarstöðu sinni verið öðru vísi en aðrir menn á hans tímum,
að honum t. a. m. liafi verið kunnugt um lögmálið fyrir gangi himiu-
tunglanna, sem menu uppgötva löugu síðar, eða um heimsálfur, sem