Verði ljós - 01.05.1902, Qupperneq 5

69
fram, að hana ætli að skýra cftir ven julegmn og viðurkendum rit-
skýrendareglum eins og livert 'annað ritsmíði. „Eins vel mætli“,
segir hann, „hugsa sér mann, sem áhuga hefði á myndasmíði eða
skáldskap, en hirti ekki um að leita sér stuðnings í listaverkum
Forngrikkja eða verkum hinna fornu skáldsnillinga, eins og mann,
sem áhuga hefði á siðgæðum, og hirti ekki um að leita sér stuðnings í
biblíunni“.
fjfesús Ipristur
og siðmenning Horðurdlfunnar.
Islonzkað liofir séra Olafur Hjolgason á Stóra-Hrauni.
IV. (Niðurl.)
En hvað heyri ég? Mér berast ægileg óhljóð til eyrna þar sem
ég er að hugleiða þetta. Hvaðan berast mér þessi óhljóð? Hað er aft-
Ur flokkur manna, er ekki vill viðurkenna yfirráð Krists hvorki yfir
þjóðum né einstaklingum, sem hór æpir.
„A fabríkum vorum og vinnustofum11, segja þeir, „eru líka haldin
blöð og tímárit; vér vitum nú hvernig ber að líta á Krist og evaugelí-
uin hans. Þegar vór þjáumst, höfum vér vopniu að gripa til, og þegar
vór deyjum tekur hið mikla tilveruleysi við oss“. —' Þannig talar lýð-
urinu þegar búið er að fjarlægja hann frá Kristi, þegar hann þekkir
engan guð framar annan eu ástríður sínar, og enga von aðra eu til-
veruleysið eftir dauðann. Vesliugs lýðurinn ! Haun þekkir eigi þá ró-
setni, er vísindin veita, eða þá huggun, spm listirnar flytja oss; hið dag-
lega strit og barátta fyrir lífinu varnar honum þess að fá notið unað-
semda heimilisins; hann hugsar ekkert um hið komanda líf, er ríku-
Isga mun bæta honum upp það, sem hann varð að fara á inis við hér
í Hfi.
En þegar þér hafið kotnið Jesú burt, þegar þér hafið lokað dyrurn
°g borgarhliðum fyrir honum, hvað verður þá um oss ? Hvað verður
þá um heimilin, hvað verður þá um ættjörðina?
Setjuin svo, að villau yrði ofan á og .að Jesú Kristur yrði að taka
staf sór i hönd til að yfirgefa oss íneð öllu. I sannleika muudi það
verða hrygðarstund og hún ekki lítil, er Jesús Kristur stæði á þrösk-
uldi kirkju sinnar og búinu til brottfarar ávarpaði oss á þessa leið:
nNú hverf ég á burt frá yður og tek nteð niór alt það er ég hefi veitt
yður“. Mundi oss ekki virðast býsna eyðilegt og tóint umhverfis oss,
ör haun yæri horfiun burt frá oss nieð það alt? Hvað mundi verða