Verði ljós - 01.01.1903, Qupperneq 6

2
VERÐI LJOS!
#að gf inndælt að vgm kristinn!
%
ir/i)AB er eftirtektarvert, live
gestaboð eða gleðisamkvæm
oft frelsarinn samlikir guðsríki við
L Með því vill hann ekki að eins
minna oss á, að þangað geti euginn komist nema fyrir sérstaka kðllun,
lieldur viðliefir hann þessa samlikingu einnig til þess að benda á,
hvers eðlis sé lífið í guðsríki, líiið í náðarstöðunni : Inngaugau i guðs-
ríki er innganga til gleðilífs, til fagnaðar og sælu. Þess vegna kallar
frelsarinu og boðskapinn, sem hann flytur heiminum, fag n að ar erindi
eða evangelíum.
Fjöldi manna lítur uú því miður svo á, að hér sé um alt annað
eu fagnaðarerindi að ræða, álítur, að það, að vera kristinn, alvarloga
kristinn, sé eiginlega sama sem að sjá aldrei glaðan dag, en eyða æii
sinui í dapurlegri ihugun synda siuna, sífeldri sjálfsafueituu og sjálfs-
krossfestingu, og forðast því, eius og þeir geta, öll afskifti af guðsríki.
Og heimurinu,
ekki vill aðhyllast frelsarann og ekki getur sætt
sig við, að mennirnir gangi lionum á hönd, lætur ekki sitt eftir liggja
að brýna íýrir mönuuin þessa röngu skoðuu á lífinu í guðsríki, til þess
að aftra þeim frá að ganga þar iun.
En Jesús mótmælir þessari skoðun ineð þvi að samlikja guðsríki
við gleðisamkomu. Með því vill hann eius og segja við oss: Það
er inndælt að vera kristinn !
Það er inndælt að vera krist.inn !
Hvernig víkur þvi við? Jú, svara margir, af þvi að þá verð ég
liólpinn er ég dey. Pyrir fjölda manna er öll blessun fagnaðarerindis-
ins miðuð við þetta eitt. Aunars finst, þeim, ef satt skal segja, fremur
lítið til inndælisins koma; þeim fiust kristiudóinurinn öllu heldur vera
ok á sér og þuug byrði. Væri Jiví eigi svo l'arið, að kristiudómuriun
trygði þeim eilíft sælulíf annars heims, kysu þeir helzt að vera lausir
við alla þá ábyrgð, sem því er samfara að vera kristinu, og allar skyld-
uruar, sein það heiir í för með sér. En nú er hverjum manui fyrirsett
eitt siun að deyja, -þess vegna vilja þeir vera kristnir heldur en hitt,
því að allir vilja þeir hólpnir vorða; — að glatast eilíflega hirða menn
ekki um.
í sjálíu sér ber þossi skoðun ekki vott um neinar háar hugmyndir
um kristindóminn. Síður en svo. Það sem hór ræður mestu, er hræðsl-
au við helvíti. Eu það er og verður mjög svo ófullkominn kristindóm-
ur, þar sem hræðslau við að giatast ræður mestu.
ásfcrilíu dófcfcur komur jafnt fram í liiýðniimi og undirgofninni undir æðri vilja
soiu i kjark Jjoim og liugprýði, er liún gengur moð úfc í dauðann.