Verði ljós - 01.01.1903, Qupperneq 10

VEBÐl LJÓS!
l>ví að þegar litið er á kröíurnar sjálfar, þá er þeim svo varið, að
kristindómurinn heimtar ekki neitt það af mauninum, sem ekki manns-
ins eigið hjarta heimti af honum, þegar vel er að gáð. Kristindómur-
inn aðeins hjálpar til þess, að rödd hjartans tekur að láta til sin heyra,
rödd hins innra manns í oss, rödd hins bezta, hins sannasta, hins íeg-
ursta, rödd mannsins 1 syndaranum, sem til þessa hefir ekki feugið
að láta til sín heyra fyrir rödd — fyrir óhljóðum syndarans i mann-
inum.
Og hvað því næst hitt snertir: það að full'uægja kröfunum, — þess-
uin kröfum, sem ekki lengur eru kröfur kristindómsins eingöngu, heldur
fyrst og frernst kröfur liins bezta, fegursta og sannasta í sjálfum oss,—
þá veitist oss í frá sömu stundu sem vér af alvöru viljum fara að siuua
þeim, kraftur að ofan til þess. Guðs heilaga anda er úthelt í hjörtu
vor í frá þeirri stundu, er vér göngum guði á höud sem elskuleg börn,
er þrá að ldýðnast houum í öllu. Og um leið gróðursetur hann þar
hina lifandi von guðs barna, hina dýrðlegu öruggu vissu um náð guðs
og syndafyrirgefningu, er aftur veitir oss hugrekki og þrek, til þess að
segja hinu illa stríð á hendur, og þolgæði og þrautseigju til þess að
láta eigi bugast þótt blási á móti. En hvað sýnir þetta—þetta að drott-
inn gefur það sem hann heiintar, gefur kraftinn til að fullnægja kröfunum,
— hvað sýnir þetta aunað eu að það er inudælt að vora kristinn!
*■
* *
Þó loki enginn augunum fyrir þvi, að þessi gleði kristins manns
er ekki óblandin. Hið illa í oss er því miður ol’t svo öflugt og barátt-
an verður við það oft býsna hörð, já vér verðum jaínvel oft undir i
baráttuuni. Eramfarirnar eru þrásinnis svo smávaxuar, að vór ekki
komum auga á þær. En — vór megum ekki einbiina á þetta, vér
megum ekki einblína á veikleika sjálfra vor. Einblínum heldur á alla
hina mörgu, sem geugið hafa sigrihrósandi út úr baráttunni, hugsum til
liinna mörgu, sem fyrir áhrif kristindómsins umsköpuðust frá rótum,
urðu nýjir menu í baráttuuni undir merkjum hans, sem vill vera og er
máttugur í oss veikum. Iíugsum til allra liinua mörgu, sem umbáru
alt, þoldu alt, lögðu fúslega alt í sölurnar fyrir guðs góða málefni, er
þeir höfðu sjálfir höndlað guðs kærleika til vor í Kristi .Tesú. Þar
sjáuin vér, lxversu kristiudómurinn fær veitt sigur öllum þeim, or láta
leiðast af guðs anda; þar sjáum vér hversu kristindómurinn veitir sigur
yfir hinn illa og styður framfarir vorar í hinu góða; já, þar og hvergi
betur eu þar sannfærumst vór um, að það er inndælt, að vera kristinn!