Verði ljós - 01.02.1903, Blaðsíða 9

VERÐl LJÓS!
25
Og óður Zion æ hvenær mun aftur heyrast sætur?
Og sönglag Júda eitt sinn enn með unað fylla kæran
Þau hjörtu, er brugðið hafa á leik við himinhljóm ]>ess skæran?
Þér gönguflokkar flót'alýðs, þér fótalúnu og móðu,
Æ, hve má yður hitm leið að hvíldar-inni góðu?
Sér hreiður á liver útifugl, sér eiga refar bæli,
Sín ættlönd menn, — en Israel á að eins gröf að hæli.
Engimi getur furðað sig á þvi, þótt vér evangelisk-lúterskir menu,
svo skylt sem oss er að gæta vel teikua tímanna, höfuni eiunig vak-
andi augu á því sem fram fer innan vóbanda hinnar miklu rómversk-
katólsku kirkjudeildar.
Jafnframt því sem það getur ekki dulist oss sein eit.t af teiknum
timanna, hve sorglega margir innan sjálfrar kristninnar snúa baki við
Kristi og kirkju hans, — og jafnframt því sem vér samtímis njótum
þeirrar gleði, að sjá skip fagnaðarerindisins hraða sér með fullum segl-
um yfir haf heiðnu þjóðanna, skerpist og sjón vor fyrir hinum evan-
gelisku hreyfingum, sem komið hafa í ijós, ekki sizt á nýliðinni öld,
innan eudimarka rómversku kirkjunnar.
Að eiun og annar katólskur maður dregst, við það að kynuast
mótmælendatrúnni og uppgötva, að sú mynd kristindómsins fullnægir
einmitt dýpstu þrá hjarta haus, burt frá sinni eigin kirkju, sem hann
aunars er tengdur svo mörgum böndum, er aldrei nema eðlilegt. Hér
er þá ekki heldur um slíka trúar-viðhverfing einstakra manna að ræða.
Hið sama á sér sem sé einnig stað i löndum prótestanta, að einstakir
evangelisk-kristnir menn hverfa yfir til katólskrar trúar, — þótt það
hins vegar ávalt hljóti að virðast oss sálfræðilega óskiljanlegt, að
evangeliskur kristinn maðnr, sem veit hvað evangeliskur kristindómur
er, skuli geta varpað sér i faðm þeirrar ldrkju, sem á því sem næst
öllum svæðum liins andlega lífs býður manuinum steina fyrir brauð.
En þá fyrst er athygli vor vakin til fulls, og þá sjáum vér, að
eitthvað meira er á ferðum, er vér lítum samstæðar hreyfiugar koma i
ljós, að meira eða minna leyti bornar af evangeliskum hugsunum, —
hreyfingar, sem annaðhvort miða að reformatión hinnar steingerðu ka-
tólsku eða beinlínis miða að fullu fráhvarfi frá kirkju páfans. Hað er
þannig eitt út. af fyrir sig næsta eftirtektarvert, að slíkrar hreyfingar
verður vart innau katólsku klerkastéttarinnar á ýmsum stöðum í hinum
katólska heimi. Það er t. a. m. staðreynd, að alhnargir katólskir