Verði ljós - 01.02.1903, Blaðsíða 12

Verði ljós - 01.02.1903, Blaðsíða 12
28 VERÐI LJOS! rómverska kirkjan fá skilið þetta og taka tillit t.il krafa nýja tímans ? Það mun koma í ljós. En prestarnir, sór í lagi hinir yugri prestar, vilja losna úr þessu iðjuleysi og varpa af sér klekkjunum, sem á þeim hvíla, þeir vilja fá að kynnast heiminum, sera nú er þeim ókunnur. Þannig tala menn í leynum; en brát.t mun það verða hrópað hátt á strætunum. Yfirboðarar vorir vita vel, hvernig ástatt er; en hver dirfist að rjúfa hið mikla lögmál kirkjunnar: þögnina? Jú, vór skulum gera það; vér skulum hefja baráttunna og leiða hana til lykta“. Sem geta má nærri, var jafn djarfmannlegt tal og þetta ekki látið viðgangast afskiftalaust, Biskupinn í Pamiers féklc brátt grafið upp nafn hins einarðlega og djarfa greinarhöfundar, og kom því til leiðar, að hann var skipaður í nýtt embætti á útkjálka landsins og vakandi auga haft á honum. En hann lét innan skamms aftur heyra til sín. í bréfi, sem seinna birtist frá honum á prent.i, komst hann meðal aun- ars svo að orði: „Spurningin er, livort ég einn verð til þess að skilja við kirkjuna eða hvort ekki þeir hinir mörgu, sem hugsa eins og ég, koma á eftir mér“. Þessi inaður er nú prestur í endurbættu (reform- eruðu) kirkjunui. I fyrstu prédikuninni, sem hann flutti fyrir hinum nýja söfnuði síuum, kemst hann meðal annars svo að orði: „Ég minn- ist enn þeirra daga, er veslings hjarta mitt, án þeirrar trúar sem óg áður hafði, leitaði sór hvfldar í annari trú, sem gat fullnægt dýpstu þörfum þess. Ctuð opinberar sig þeim, er leita hans einlæglega, og þegar ég fyrst opnaði fylgsni sálar minnar fyrir honum, fann ég hann. Lengi hikaði ég mér við að læra að þekkja hann, þvf að mór hafði verið taliu trú um, að guð væri að eins í kirkjunni og samfólag við liann veittist að eins fyrir kirkjuna. En guð talaði nú til hjarta mins, og friður sá, sem faguaðarerindið gefur fyrirheit um, steig niður í sálu mina. Þá fann óg frelsaraun Jesúm, sem aldrei hefir sagt., að vór mættum ekki snúa oss beinlínis til guðs með bænir vorar, og sem hefir kent oss að þekkja syndir vorar og öðlast lausnina fyrir friðþægingu hans. Nú faun ég, að ég var kristinu maður og þurfti ekki lengur rómversku kirkjunnar við. I Krist.i hafði ég höndlað trúna og hjálp- ræðið, sem Kalvín segir um, að ekki sé laun þjóusins, lieldur erfðahluti barnsins11. Þessi prestur er að eins eitt dæmi af mörgum. Það yrði oflaugt mál úr þessu, ef tilfæra ætti orð í líka stefnu og í likum auda frá öðrum, svo hægt sem það væri. En hér skulu þó nefud nöfu nokkurra allrahelztu manuanna í þessari hreyfingu. Fyrstan skal telja Phil- ippot ábóta. Hann samdi hina nýju og miklu játningu, sem siðan er orðin fylkingarmerki mikillar sveitar presta, er snúið hafa baki við katólsku kirkjunni. Þá má nef'na Paul Lesue, prófessor við Saint Léger-skólann, Evgóne Smets, er áður var Kapúcina-inunkur, Cla- V e a u ábóta (sem gerðist Metódisti), svartmunkinn Au t o i n e C a r r o t o. fl.

x

Verði ljós

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Verði ljós
https://timarit.is/publication/501

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.