Verði ljós - 01.05.1904, Side 4

68
VERÐI LJÓS!
annan liátt, en að ])au sé skilin um þrjár samhliða persónur.
Þar sem nú þessu er þannig liáttað við skírn vora, minnir það
oss á frásöguna um opinberun þrenningarinnar, þegar Jesús
var sjálfur skírður í Jórdan, og ber öllum 4 guðspjallamönn-
unum nær því bókstallega saman í þeirri frásögu, þannig að faðir-
inn talar til sonarins, sem hefir opinberað sig á jörðunni, og and-
inn lætur sjá sig uppi yfir honum í líki saklausrar dúfu Því var
svo að orði kveðið til forna: „farðu til Jórdanar og fræðstu um
guðlega þenning“.
Um guðdóm sonarins og samband föður og sonar fara guð-
spjallamennirnir og postularnir enn fremur mörgum ótvíræðum
orðum. í Jóh. 1. stendur: „allir hlutir eru fyrir hann gerðir og
án hans varð ekkert til sem lil er orðið. Heimurinn varð til fyrir
hann“ (10. v.) „Guð Iiefir fyrir soninn heiminn skapað, og hann
viðheldur öllu með orði síns máttar“, segir í Hebr. br. — Þessi
ummæli sýna, að Kristur hefir verið lil frá eilífð, eins og líka Jóh.
segir; „i upphafi var orðið og orðið var hjá Guði“. Hann vek-
ur þá til h'fs, se’m dánir eru, og dæmir heiminn á síðan. Jóh. 5,
21. stendur: „eins og faðirinn uppvekur hina dauðu og lífgar, þann-
ig lifgar og sonurinn ])á, sem hann vill“. „Hinir dauðu munu
heyra raust guðs sonar“. (25. v.). „AHir, sem í gröfnnum eru,
munu heyra raust hans, og þeir munu ganga út og fá sinn dóm“
(28. v.). „ Þetta er vilji föður míns, oð hver sem sér soninn og
trúir á hann, hafi eilíft líf, og ég mun uppvekja hann á efsta
degi“ (fi, 40 — 44). Hann er sá alsanni opinberari föðursins. „Sá
sem hefir séð mig, hefir séð föðurinn. Eg er í föðurnum og fað-
irinn í mér. Faðirinn sem í mér er, hann gerir verk sin“ (14,
8—11). „Enginn gjörþekkir soninn nema faðirinn, og eigi heldur
gjörþekkir nokkur föðurinn nema sonurinn og sá, er sonurinn vill
opinbera hann“ (Matth. 11, 27, sbr. Lúk. 10,22: „alt er mér í
vald geíið af föður rnínum og euginn veit, hver sonurinn er
nema faðirinn, eða hver faðirinn er nema sonurinn og sá, sem
sonurinn vill opinbera hann“). Hann er sjálfur guð: „og orðið
var guð“ (Jóh. 1, 1.). „Drottinn minn og guð minn“ segir Tóm-
as (Jóh. 20, 28.). “Allir skulu heiðra soninn, eins og þeir heiðra
föðurinn" (Jóh. 5, 23.). I samræmi við þetla er ])að sem Stefán
segir, þá er hann var grýttur: „Drottinn, Jesú, meðtak ])á minn
anda“, og þegar Pliníus skýrir Trajan keisara svo frá, að þeir
kristnu syngi-Kristi sálm og segi hann vera guð.
Þetta er nú alt gott og blessað, ‘ segja guðdómsneitendurnir,