Verði ljós - 01.05.1904, Page 8

72
VERÐI LJÓS!
sem heíir afrnáð dauðann, en leitt i Ijós liíið og ódauðleikann“ (2.
Tím. 1, 9. 10.). — „Bíðandi dýrðarlegrar opinberunar vors mikla
guðs og frelsara Jesú Krists“ (Tít. 2, 13.).
Þessi eru ummæli Páls postula um frelsara vorn Jesúm Krist,
og sannarlega er mér ])að óskiljanlegt. hvernig verður lesið út úr
þessum orðum, sem ég hefi til fært úr fillum bréfum Páls nema
bréfmu til Filemons, að Jesús Kristur hafi verið réttur og sléttur
maður eins og vér. Þeir mega skilja svo þessi og fleiri orð Páls
hér að lútandi, sem vilja, ég get það ekki.
Sama verður niðurstaðan, sfiniu vitnisburðirnir hópast saman,
þegar vér rennum augunum yíir hin finnur rit hins N. T. svo sem
Post. gjörninga, Hebr. br., Pét. br., Jóh. br. og Opinb. bókina. —
I Post. gjfirn. 4,12. stendur: „í engum öðrum er hjálpræði, því
ekki er heldur meðal manna nokkurt annað nafn undir himninum,
er oss sé í því ætlað hólpnum að verða11.
I Hebr. br. stendur: „þar eð vér hfifum hinn mikla höfuðprest
Jesúm guðs son, sem inngenginn er í himininn, þá látum oss lialda
fast við játningu vora. Látum oss ]>ví með djfirfung nálgast náð-
arstólinn, svo að vér fáum rniskunn og finnum náð til hjálpar á
hagkvæmum tíma“ (4,14.10.). „Þessi heldur stfiðugu kennimanns-
embætti, af því að hann lifir að eilífu - og er heilagur, saklaus,
óflekkaður, fráskilinn syndurum og himnunum hærri“ (7, 24.). „Vér
hfifum þann æðsla prest, er situr hœgra megin við hásæti hins al-
valda á hæðum“ (8, 1.). Jesús Kristur er í gær og í dag og að
eilífu einn og hinn sami (óbreytilegi og ástríki frelsari syndaranna).
„Allir guðs englar skulu hann lilbiðja“ (1,0.).
(Niðurl.).
icra <Jón Bjarnason og biblíurannsóknirnar.
Mikið berst séra Jón Bjaruason gegn bibliurannsókninni. Trú
hans á innblástur heil. ritningar er mikil að kröftum, eu uærsýn,
kveistin og ófim til sóknar jafnt og varnar. Tiúar siunar á innblástur-
inn skyldi hann njóta í friði, hún er eigu haus sjálfs, verður eigi frá
honum tekin. Trúiu á iuublásturinn er eðliiega sterkust hjá þein), seni
innblásturskenningunni eru svo hlýðnir, að þeir rannsaka ekki rituing-
una eftir regtum vísindalegrar sundurliðuuar við leiðsögu hins sögulega
þráðs. En rannsókn ritningarinnar eftir þessum visindalega hætti bein-
ist að sögulegum samböndum hinna ýmsu rita þessa mikla safus fornra
bóka, og sýnir með líkum, og með sönnunuin, sem í mýmörgum tilfell-