Verði ljós - 01.06.1904, Qupperneq 3

VERÐÍ LJÓS!
83
sett, horfandi lil trúarinnar byrjara og fullkomnara Jesú, sem
i stað gleði þeirrar, er hann átli kost á, þoldi krossfestingu, og
sem mat einskis, ])ótt hann smánaður vœri, og situr nú liægra
megin við guðs hásæti. Gætið því að honum, sem slík mótmæli
þoldi gegn sér af syndurunum, svo að þér ekki þreytist og látið
liugfallast i kjörum yðar“.
Einhverju sinni átti ég tal við góðkunningja minn um guðdóm
Krists, er hann efaði, gat sem sé ekki felt sig við eða trúað krafta-
verkinu, að hann væri getinn á yfirnáttúrlegan hátt. Kom þar tali
okkar, að ef hann væri upprisinn frá dauðum, væri hnúturinn
leystur, öll tvímæli tekin af um guðdóin hans. Eg gat, eins og
nærri má geta, ekki sýnt á])reifanlega upprisu Krists, og datt ])á
ekki annað í hug í bráðina til sönnunar máli minu, að Kristur væri
sannarlega upprisinn, en hin óbrotna saga um það, er Kristur
birtist Tómasi. Þar er enginn íburður eða útílúr, að eins orðin:
„D r o 11 i n n m i n n o g g u ð m i n n“ knýjast fram af vörum
Tómasar. Hann sannfærðist og kunningi minn varð tvíbentur.
Ekki virtist langt frá því, að einfeldni frásagnarinnar sannfærði
hann um upprisuna og svo áfram urn guðdóm Krists.
Eu er þá vottað ineð vissu i N. T., að Kristur hafi upprisið
frá dauðuin á 3. degi? Urlausn þeirrar spurningar er undir því
koinin, hvernig annari spurningu er svarað: keunir N. T. að Krist-
ur hafi í raun og sannleika dáið?
Það verð ég að fullyrða. Matth. segir (27, 50): „Jesús kall-
aði aftur hárri röddu, og gaf upp andann“. Markús (15, 37) hefir
sömu orðin. Lúk. (23,46) segir: „Og er hann hafði þetta mælt
(þ. e. faðir í þínar hendur o. s. frv.), gaf liann ujip andann“. Jóh.
(19,30.): „Þegarnú Jesús hafði til sin tekið edikið, sagði hann:
„það er íullkomnað! og hann hneigði höfuðið og gaf upp andann“.
— Þá er Pílatus hafði fengið um ]iað fulla vissu sína hjá hundr-
aðshöfðingjanum, seni gætti hinna krossfestu, að Jesús væri fyrir
nokkru andaður, gaf hann Jósef líkið. Enn sannast þetta af
vitnisburði hermannanna, sem brutu beiu ræniugjanna. „En er
þeir koniu til Jesú og sáu,— að hann var þegar dáinn, brutu þeir
ekki beiu hans“. Og ef nokkur misskilningur hefði átt sér stað,
tekur spjótsstungan í siðu hans (]> e. í hjartastað) af öll tvímæli.
Sárið var svo stórt, að í það mátli leggja hönd sína.
Það er þvi engum efa undirorpið, að N. T. vottar með berum
orðum dauða Krists, og svo votlar það og berlega, að hann hafi
tekið aftur líf sitt.