Nýjar kvöldvökur - 01.07.1907, Blaðsíða 5

NÝJAR KVÖDVÖKUR.
173
^Rað er líklega skip frá Kartagenu, sem
er að slaga sig upp í vindinn* sagði Fransiskó.
«Fjandakorni eg veit það, herra» svaraði
Díegó; «eg hafði nú heldur ekkert hugsað um
það, hefðu þeir Giakómó og Pedró —þeir réru
til fiskjar í gærkveldi eins og vant var — kom-
ið aftur fyrir miðnætti, eins og þeir eru vanir
en þeir eru ekki komnir enn.»
«Nú, það er skrítið; hafa þeir nokkurntíma
verið svo lengi?«
«Nei, aldrei, og þeir liafa þó róið hér í sjö ár
samfleytt.»
Fransiskó rétti manninum lykilinn; hann
opnaði lúkurnar og skilaði lyklinuin aftur.
«Parna er það!» sagði maðurinn, þegar sá
á framseglin, um leið og skipið smaug tram
fyrir tanga, og sást í svo sem viku fjarlægð.
Fransiskó leit á það, sagði ekki orð, en tók
á rás heim að íbúðarhúsinu.
«Nú Fransiskó» sagði Don Kúmanos; hann
sat og var að hræra í sjókúlaðibolla; «hvaða
morgunfréttir komið þér með?»
«Nostra Sennora dei Karmen og Aguilla
eru komin, og eg var að opna lúkurnar. Pað
er skip fyrir utan tangann, sem endilega þarf
að athuga betur, og eg er kominn til að fá að
sjá kíkinn.»
«Athuga betur! Pví þá það, Fransiskó?»
«Af því að þeir Giakómó 'og Pedró, sem reru
í gærkveldi, eru ekki komnir aftur, og enginn
veit neitt um þá.»
«Pað er undarlegt —en hvað er það í sam-
bandi við skipið?»
«Pað skal eg segja yður undir eins og eg
hefi skoðað það betur» svaraði Fransiskó; hann
hafði náð í kíkinn og og var að draga hann í
sundur. Hanu studdist við gluggapóstinn og
horfði þegjandi á skipið um stund.
«Pað veit hirin lifandi guðað það er < Hefn-
arinn» og enginn annar sagði hann og tók
kíkinn frá auganu.
«Hvað er nú?» kallaði Don Kúmanos.
«Pað ei víkingaskipið — «Hefnarinn» —
eg legg höfuð mitt í veð fyrir því, Don Kúm-
anos; þér megið vera við því búinn að- taka
á móti þeim. Eg veit til þess, að víkingarnir
hafa lengi ráðgert að bregða sér hingað á
Iand, og búast hér við miklu herfangi, og þeir
hafa fólká skipinu, sem er hundkunnugt hér á
ströndinni. Petta, að tveir af mönnum yðar eru
horfnir, sannfærir mig um, að ræningjarnir hafa
sent báta sína á njósn inn eftir í gærkveldi,
og hafa þeir þá handsamað þá. Peir hafa ráð
með að hafa út af þeim allar skýrslur, sem
þeir með þurfa, með pyntingum, og eg efast
ekkert um að hér verður gerð atiaga, ef þeir
komast á snoðir um, hvað mikið gull er hér
í miltum geymt eins og stendur.»
«Pað tná vera þér segið satt»‘ svaraðiDon
Kúmanos og var hugsi; »það er að segja, ef
þér eruð viss uin að það sé víkingaskipið.»
«Viss uin það? Já Don Kúmanos, það er eg
reyndar ; eg þekki hverja fjöl og hvern kubb
í því; þar er hvorki stag né blökk, sem eg
kannast ekki við. í viku fjarlægð, eins og það
nú er, og með öðrum eins kíki og þessi er,
get eg þekt reiðann frá öðrum skipum, hvað
litlu sem munar. Eg þyrði að sverja að það
er «Hefnarinn»« sagði Frarsiskó, og leit aftur í
kíkinn.
«Og ef þeir ráðast nú á oss, Fransiskó?-
«Pá verðum við að verja oss, og hrinda
þeim af oss, að eg vona. Peir munu koma á
bátum og á náttarþeli. Ef þeir sigldu skonn-
ortunni inn um hábjartan dag og legðist við
akkeri beint fram undan okkur, þá litist mér
ekki á það fyrir okkur. En þá grunar ekki að
eg sé hér, og að þeir hafi þekst. Eg er helzt
á því, að þeir greiði atlöguna í nótt>
«Hvað haldið þér við ættum þá að gera,
Fransiskó?»
«Senda alt kvenfólkið burtu til Don Theó-
dóros — Pað er ekki nema rúm rníla héðan —
og kalla alla menn saman sem allra fyrst. Við
höfum nóg lið til að hrinda þeim af okkur ef
við vígbúum húsjð. Peir geta ekki mist meira
en 90 — 100 manns í land; hinir verða að gæta
skips, og við höfum að minsta kosti jafn marga
til að skipa á móti þeim. Pað er bezt að við lof-
um mönnuin okkur góðum launum, ef þeir
geri skyldu sína.