Skuggsjá - 01.11.1916, Blaðsíða 11

Skuggsjá - 01.11.1916, Blaðsíða 11
SKUGGSJÁ 5 fylla skörðin; en margfalt betra slíkum draumum var yfirstandandi tækifæri mitt. Eg f>urfti ekkert að ímynda mér; eg þurfti að eins að horfa og hlusta, p>ví hér voru ekki leifar Steinaldarinnar, held- ur Steinöldin sjálf, menn og konur, mjög mensk, og í alla staði vingjarnleg, sem fögnuðu komu okkar og buðu okkur að vera. Mállyzka peirra líktist riægilega Mc- Kenzie-fljóts málinu, sem eg hafði tileink- að mér fyrir þriggja ára samdvöl við hina vestrænu Eskimóa, til Jress að við gætum gert okkur skil janlega frábyvj- un.Dað liefir líklega sjald- an komið fyrir í sögu ver- aldarinnar að hinn fyrsti hvítur maður til að heim- sækja nokkurn frumleg- an pjóðflokk skyldi tala beirra eigið mál. Tæki- færi mitt var þvi óvana- legt; og íöngu fyrirenda fyrsta ársins reyndist það hlutskifti mitt að verða sem einnaf peirra flokki, og jafnvel frá f y r s t u stundu tamdist mér að tala við Jiá í samhygð um sameiginleg áhugamál. Ekkert sem eg hef að segja frá Jressu Ncrður- heimskauts-landi getur vakið meiri eftir- tekt eða áiitist betra framlag til pekking- ar en saga okkar fyrsta dags með |>essu fólki, sem hafði aldrei, né forfeður peirra, séð hvíta manneskju fyr en p>eir sáu mig. Eg ætla J>ví að segja J>á sögu Eins og forfeður okkar efalaust gerðu, óttast [>etta fólk mest alira hluta hina vondu anda, sem kunna að vitrast ]>eim hvenær sem er í einhverri mynd; en næst ]>eim óttast {>eir ókunnuga menn. Við fyrsta fund voru j>eir efabiandnir og nokk- uð hjákátlegir í framkomu, sökum J>essað ]>eir béldu okkur vera frá andaheiminum, en nú höfðu J>eir preifað um og talað við okkur og vissu að við vorum að eins menn —ókunnugir menn, að sönnu, en ekki nema {>rír hjá j>eirra f jörutíu og J>ess vegna ekki svo hræðilegir. Og brátt sögðust f>eir finna, af ój>vingaðri framkomu okkar, að við hystum engan illan hug til J>eirra; J>ví að maður sá sem áformar sviksemi, sögðu J>eir, snyr aldrei bakinu að peim sem hann ætlar sjálfur að stinga í bakið við fyrsta tækifæri. Aður en húsið sem J>eir strax bygðvr handaokkur var fuilgert, komu unglingar hlaup- andi frá j>orpinu að til- kynna okkur að miðdags- verður okkar væri til- rciddur. Híb/li J>eirra voru svo lítil að óhag- kvæmt J>ótti að b j ó ð a okkur öllum inn í sama húsið, enda var J>að ekki samkvæmt siðum J>eirra, eins og við síðar kom- umst á snoðir um. Var J>ví sínum vísað á hvern stað. Gestgjafi minn var selveiðarinn sem við fyrst nálguðumst á í s n u m . Honum [>ótti vel til fali- ið að eg neytti minnar fyrstu máltíðar í hans húsi }>ví kona hans var fædd vestar á ströndinni en hinir, og voru foreldri hennar, að sögn, innflytjendur frá vestrænum flokki, og mundi hún j>ví vilja spyrja mig frétta. Samt reyndist að kona J>essi var ekki margmálug, en umhyggjusöm, gæðaleg og gestrisin eins og stallsystur hennar. Fyrstu spurningar hennar fjölluðu ekki um landið sem eg kom frá heldur um fóta- aðbúnað minn. Voru ekki fætur mínir rakir, og mætti hún ekki draga af mér skóna og purka J>á yfir lampanum? Vildi eg ekki J>urra sokka af manninum hennar, og ]>urfti ekki að bæta vetlinga mína eða yfirhöfn? Hún hafði soðið selskjöt handa Vilhjálmur Stefánsson.

x

Skuggsjá

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skuggsjá
https://timarit.is/publication/527

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.