Skuggsjá - 01.11.1916, Blaðsíða 13

S K U G G S .1 A
mest til skólanáms. En féleysi hamlaði.
Var Melgi á harnsaldri er hann misti föð-
ur sinn, svo heimiliskringumstœður ekkj-
unnar, móður hans, urðu enn erfiðari og
fátt til úrkosta. Þóávanst honum p>að, af
eigin orku, að komast í Lærðaskóla
Reykjavíkur. einn eða tvo vetur, en varð
pá að hætta vegna fjárskorts. Upp úr
þessu mun hann hafa farið að hugsa til
Vesturheims-ferðar og til Ameríku kom
hann árið 1890. Fimm árum seinna giftist
hann eftirlifandi konusinni, UuríðiJóns-
dóttur, Sigurðssonar alþm. á Gautlönd-
um, systur Kristiáns Jónssonar fvrverandi
ráðherra. t>au Helgi áttu eina dóttur
barna, Signrbjörgu, er nú stundar nám
við Manitoba háskólann. Voru þau í Da-
kota þangað til 1905, en fluttu [>á til Kan-
ada og l>juggu í grend við Wynyard, Sask.,
síðustu ellefu árin.
Þenna ellefu ára tíma var Helgi heit.
jafnan meira og minna veikur. Skarhann
sig háskalega í fótinn, fyrsta sumarið senr
hann var í Wynyard-bygðinni, og f>jáðist
mjög af p>ví, unz fóturinn var loks tekinn
af. En jafn snemma og ]>að var gert fór
hann að finna til innvortis þrauta, sem
stöfuðu frá meinsemdinni, sem leiddi
hann til bana. Öll jjessi veikindi sín bar
Iielgi heit. með afburða ]>reki og karl-
mennsku og mælti aldrei æðru orð. Hélt
hann óskertri einbeittni sinni ogskörungs-
skap til dauðadags.—Hann andaðist að
heimili sínu 27. apríl 191(1.
Við lát Helga Stefánssonar átti Wyn-
yard-bygðin ábak að sjá merkum manni
og mikilhæfum. Hann var jafnan forvörð-
ur íslenzks ]>jóðernis í sinni sveit, ogein-
hver aðkvæðamesti maður bindindismáls
ins ]>ar um slóðir; gæddur skörpum gáf-
um, rökvís, fjölfróður og fastur fyrir og
ósveigjanlegur einsog bjarg. líantt skeytti
lítt utn að aila sér fjár og ekki kærði hann
sig um að hækka sesssinn með fjölmennu
fylgi Var hann aldrei að hnfsast um lmgi
manna áður hann gekk að málum, og
hafði staka óbeit á að fylgjaöðruen sann-
færingu sinni En ]>að sem honum var
uin liugað og hann lagði mesta stund á,
allaævi, var: að vera sannur maður.
Flestum mun reynast ]>otta eitthvert örð-
ugasta viðfangsefnið, sem til er, að lifa
svo, og engum heiglum er ]>að hent. En
Helgi varþess megnugurflestum inönnum
fremur. Og í ]>ví voru yfirburðir hans
ekki sízt fólgnir.—
Að tilhlutun nokkurra félagssystkyna
Helga heit., úr Good-Templarastúkunni í
Wynyard, var pessfarið áleit við Stephan
G. Stephansson að hann gerði erfiljóð um
Helga. Var ]>að ætlun þeirra, að annað-
hvort mundi Helgi hafa kosið minnis-
varða frá Stephani eða engan ella. Varð
Stephan vel við ]>essu og ætlaði hann
livort setn var að minnast Helga, ]>á er
annir leyfðu. Kemur nú hér kvæði Ste
phans, og kunna allir skáldinu hugheilar
]>akkir fyrir, ]>eir, er hlut eiga að máli.—
Er gott að minning Helga geyinist nú með
sönnum ogófeilnum orðum, ísvona kjarn-
góðu kvæði.
Helga-erfi.
„Bið þig Sváfa
Brúðr grátattu,
Ef vill mínu
Máli hlýða
At þú Heðni
Hvílu gervir,
Ok jöfr ungan
Ástum leiðir".
Helga kviða Hjörvarðssonar, Sæm. Edda.
MEÐAN uppi er eikin há
llt er vöxt að greina,
Nið’rí holti heyglu-strá
Hæðarmörkum leyna.
Verða um stórleik merkis-manns
Misgár ymiskonar.
Svo fór ]>að um haginn hans
llelga Stefánssonar.
Sönnu næst, að sjálfir við
Sæum livað hann gilti
Degar autt varð öndvegið
Okkar, sem hann fylti.