Skuggsjá - 01.12.1916, Side 12

18
S K 1' (I (.1 S .1 Á
harna, árangurslau8t,HÍða,n hið ylirstand-
andi voða stríð byrjaði. Og ]>að heíir
engin áhrif til að létta af stríðinu. f>að
heldur enn áfram hvíldarlaust. Hraust-
asta fólkið á bezta aldri og framfara-
skeiði er miskunarlaust drepið og eyði-
lagt með öllum upphugsanlegum morð-
vélum, svo útlit er fyrir að sum löndin
gjöreyðist af hraustasta fólkinu og[rað hjá
sjálfnm Kristnu- siðmenningar ogmenta
]ijóðunum,sem svo eru nefndar. Enda hafa
Kristnu pjóðirnar.eða leiðtogar peirra.oft-
ast verið á undan í allskonar svívirðing-
um og manndrápum. f>að er f>ví sannar-
lega kominn tími til f>ess, að menn segi
skilið við slíkt og fylgi heldur dæmi og
kærleikskenningum Krists, svo menn auð
sfni hverjir öðrum bróðerni, kærleika og
umburðarlyndi. 8érstaklega ætti yngri
kynslóðin, sem nú er að taka við af fseirri
eldri, að setja markið hátt, og reyna á
öllum svæðum pjóðfélagsins, að vera
fremstir eða að minsta kosti með ]>eim
allra fremstu.
Hvað Islendinga snertir, yfir höfuð að
tala, er ]>að trú mín, að ]>eir séu gæddir
]>eirn hæfileikum, sem gera ]>á vel hæfa t il
að halda velli í samkepninni við hvaða
]>jóðfiokk sem um er að ræða, él' ]>eir að
eins örfa ]>á og eífa, og heina ]>eim í rétta
átt. Nokkrir ágætismenn annara ]>jóða,
scm kynst hafa íslendingum, bæði heima
á feðralandinu og hér vestanhafs. hafa
gefið ]>eim bezta vitnisburð, i'g álíta að
(>eir standi flestum }>jóðum framar, ]>egar
um bókmentir og lærdóms hæfileika erað
ræða. Eg gengað ]>ví vísu, að pessir menn
hafi rétt fyrir sér, og treysti }>ví að unga
fólkið, sem nú er að taka við af ]>ví eldra,
sanni orð ]>eirra ineð framkomu sinni, —
varist að feta í fótspor Johns Bovvers, og
geri heldur alt sem í ]>ess valdi stendur ti 1
að halda uppi heiðri og sóma íslendinga,
og standi ætíð með [>eim allra fremstu í
öllum nauðsynlegum framförum, kristi-
legu umhúrðarlyndi og bróðurkærleika.
()g eg er vissuin að hið nýja hlað, , ,8kugg-
sjá“, ljær ]>ví góðfúslega fylgi sitt með
góðum oguppörfandi ritgjörðum og fleiru.
Eg hefi nú meðtekið f.yrsta hlaðið og líkar
[>að ágætlega. Prentun er hrein og skfr
og pappír góður, í einu orði, allur frá-
gangur vandaður og snyrtilegur.
Með vinsemd og virðing.
Áiíni 8veinsson.
Manndómarinn.
U dári, sem að dæmir strangt
með drambi’ hinn fallna er stefndi
[>ví áttir vissi eigi! [fangt,
Hví hans ei skoðar hagi f.yrst?
[>ú liefir eigi’ af samfylgd mist
á villugjörnum vegi.
I>ú lietíi' eigi reynt ]>á raun
að reika’ í |>oku’ um brunahraun,
er nepja um kinnar n'ffiðir;
]>ar livergi skjól er hægt að fá,
og heldur ekki hlóm að sjá,
eti hugann auðnin hæðir.
[>ai' gjár og sprungur gína mó>t,
*
en gjallsins klungnr særa fót
með hruna nibhurn beittum.
Og enginn stígur; ekki neitt,
sem áfram getur lciðsögn veitt
úr myrkri manni ]>reyttum.
8em he.yrir hvorki hljóð né kva.k,
sitt hræðist eigið totatak,
svo pungt. og diint er |>ryinur,
sem hlúnki vætta hlátur dátt,
er heyrist út um drauga gátt,
og rámt í eyrnm rymur.
Hvort. mun ei verða innra alt,
sem eyðimörk og hjartað kalt