Bæjarskrá Reykjavíkur - 01.01.1934, Blaðsíða 474
436
skal svo uin Iníið, sem fyrir er mælt í byggingarsamþykkt kaupstaðarins, og
er húseiganda skylt að halda hvorutveggja vel við,
27. gr. Þegar ís leggur á tjömina e'Sa höfnina, má eriginn fara út á ís-
inn fyr en hann er orðinn vel heldur. Þyki lögreglustjóra ísinn eigi nógu
traustur, skal hann banna alla urnferð um hann. Enginn má heldur taka ís af
tjörninni eða liöggva vakir í hann, nema ineð leyfi borgarstjóra og samþykki
lögreglustjóra, og ákveður þá lögreglustjóri jafnframt, hvernig vakirnar skuli
girtar eða auðkenndar, svo að engin hætta stafi af þeim.
Fyrir ístökiuia greiðist það gjald í bæjarsjóð, sem bæjarstjómin ákveður.
III. KAFLI.
Almennar umferðarreglur.
28. gr. Yegfarenduin er skylt að sýna fyllstu nærgætni gaguvart öðrum
vegfarendum, einkum þegar farið er yfir þvera götu, við vegamót og þar sem
viðvörunarmerki eru sett. Þeim er skylt að haga sér tafarlaust eftir þeim fyrir-
mælum, sem lögreglan setur um umferðina, hvort sem það er gert með upp-
festum auglýsingum, með boðum eða bendingum. Þeirn er og skylt að nema
staðar samstundis og lögreglan gefur stöðvunarmerki.
Allir vegfarendur skulu samstundis víkja úr vegi fyrir bifreiðum slökkvi-
liðsins, sjúkrabifreiðum og bifreiðum lögreglunnar, enda gefi þæf auðþekkt
hljóðmerki (sbr. 42. gr.).
29. gr. Stéttir meðfram götmn eru eingöngu ætlaðar gángandi mönnum;
eftir þeim má eigi fara með sleða, reiðlijól, hjólbörur, vagna né önnur aktól
nema barnavagna, sbr. 14. gr.
Fótgangandi vegfarendur skulu, er þeir eru á ferð um götur bæjarins,
vegi eða torg, að jafnaði lialda sér á gangstéttunum, þar sem þær eru fyrir
hendi. Þeir, sem ganga eftir götum eða stígum, þar sem engar gangstéttir eru,
eða vegna þess að þeir sakir þrengsla á gangstéttinni verða að víkja út á
götuna, eða þurfa að ganga yfir hana þvera, skulu veita umferðinni nána
athygli og víkja þegar til hliðar, er viðvörunarmerki eru gefin.
30. gr. Með hesta og ökutæki má aðeins fara eftir þeim hluta götunnar,
sem ætlaður er til akturs, en ekki eftir gangstéttum, né vegum, sem ætlaðir
eru til annarar sérstakrar notkunar. Ef ástæða þykir til vegna umfcrðarhættu,
getur lögreglustjóri eða bæjarstjórn bannað akstur, reið eða hjólreiðar nm
einstakar götur, enda sé auglýst á gatnamótum livaða umferð er bönnuð.
31. gr. Allir, sem fara um götur bæjarins utan gangstétta, livort lieldur
eru gangandi, ríðandi, í vagni, í bifreið, á hjóli eða öðrum farkosti, skulu
halda sér, gripum sínum og farartækjum á vinstri helmingi akbrautarinnar
eingöngu, óg svo nærri götubrún, eða gangstétt, sem auðið er.
Sá, sem vill komast fram fyrir vegfarendur, skal víkja til hægri handar,
þó ekki meir en nauðsyn krefur.
Við vegamót skal, ef þörf gerist, sá bíða, sem hefir farartæki á vinstri
hönd. Þessi regla leysir vegfarendur þó ekki undan þeirri skyldu að sýna
fyllstu nærgætni og varkárni við vegamót, þótt þeir eigi þar umferðaiTéttinn.