Bæjarskrá Reykjavíkur - 01.01.1934, Síða 483
445
greiöa í bæjarsjóð fyrir hverja sýningu. Leyfi lögTeglustjóra þarf einnig til
.að halda sjónleiki borgunarlaust, eða í góðgerðarskyni, eða til að styrkja fyrir-
tæki í almennar þarfir, en fyrir slíka sjónleiki skal ekkert gjald greiða í bæj-
arsjóð. Iþróttasýningar, myndasýningar, töfrasýningar o. s. frv., eru sömu
reglum háðar sem sjónleikir.
81. gr. Föst kvikmyndaleikhús má ekki starfrækja í bænum nema meS
leyfi lögreglustjóra og bæjarstjóroar, og með þeim skilyrðum að því er út-
búnað og loftrými snertir, sem hún tiltekur. Ákveður bæjarstjórnin hve mikið
gjald skuli greiða í bæjarsjóð fyrir leyf'ið, annað livort árlega eða fyrir
hverja sýningu. Lögreglusjóri getur einn veitt leyfi til að halda eina og eina
kvikmyndasýningu í senn, og ákveður þá í samráði við borgarstjóra gjald í
bæjarsjóð.
82. gr. Enginn má fyrir borgun halda opinbera samsöngva eða aðrar
söngskemmtanir né heldur dansleiki, án leyfis lögreglusjóra, er í samráði við
borgarstjóra ákveður livert gjald skuli greiða í bæjarsjóð. Án leyfis lögregln-
stjóra má og ekki kveikja skotelda eða ganga með logandi blys (sbr. G. gr.).
83. gr. Iíver sá, sem samkvæmt framanskráðu hefir fengið leyfi til að
lialda sjónleik, dansleik, samsöng eða einhverja þá skemmtun eða sýningu, sem
talin er hér að framan, er skyldur að sjá um, að ekkert það fari fram, sem
brýtur í bág við reglu eða velsæmi. Ef brestur verður á j)essu, er lögreglunni
heimilt að slíta sainkomunni og skipa áhorfendum og öðrum, sem við eru
istaddir, að fara í burtu. Lögreglustjóri getur og fýrirskipað skoðun á kvik-
myndum og bannað sýningu á myndum, sem hann telur skaðlegar eða sið-
spillandi.
84. gr. Iíúseigendur og húsráðendur geta bannað, að sá, er leyfi hefir
fengið til að halda skemmtanir Samkvæmt 80.-82. gr., noti það á þeirrá lóö.
Sömuleiðis er sérhverjum, sem liefir sjúkling á heimili sínu, eða ef aðrar
gildar ástæður em fyrir hendi, beimilt að krefjast þess, að engar almennar
skemmtanir, sem báreisti er að, séu liafðar svif' nærri liúsi hans, að hætta eða
tjón geti af því lilotist.
85. gr. Við hvert veitingahús eða almennt samkomuhús skal eigandinn
láta gera nægilega mörg vatnssalerni, sem gestum er heimill aðgangur að. Skal
veitingamaður eða liúseigandi sjá um, að þeim sé ávallt haldið vel lireinum.
XII. KAFLI.
Um almennt hreinlæti og þrifnað o. s. frv.
86. gr. Eigi má kasta á almannafæri, í tjörnina, innri né ytri höfnina, né
fjöruna, hræum, dauðum fiski, matarleifum, fiskúrgangi né öðru slíku og ekki
skilja neitt slíkt þar eftir. Eigi má heldur á þessum stöðum kasta né skilja eftir
grjót, möl, sand, sorp, slor, ösku, járnurusl, víra, bréf, ávaxtahýði eða yfir-
leitt nokkuð það, þótt eigi sé hér talið séi’staklega, sem valdið getur óheil-
næmi, óþrifnaði, tálmunum eða óprýði.
I ræsi má ekki fleygja neinu því, er stíflað getur vatnsrásina.
87. gr. Þeir, sem flytja vörur, eldivið, mold, möl, sand, liey, eða annað
um götur bæjarihs, skulu gæta þess vandlega, að flutningatækin séu þannig