Ægir - 01.10.1907, Blaðsíða 10

38
ÆGIR.
Félög meðal fiskimanna til
eflingar fiskiveiðum.
Það hefir nokkrum sinnum verið minst
á það í »Ægir«, hve nauðsynlegt og lieilla-
vænlegt það væri fyrir fiskimenn landsins,
að myndast gæti félagsskapur meðal þeirra
í líkingu við og á sér stað í nágrannalönd-
unum. Síðan þetta komst til umræðu í
blaðinu hafa ýmsir merkir menn út um
landið minst á þella mál og verið því mjög
fylgjandi að slíkur félagsskapur gæti mynd-
ast sem fyrst. En því er eins varið með
slíka félagsskaparhreyfingu hér sem ann-
arsstaðar, að það þurfa að vera fleiri en
fiskimenu einir, sem taka þátt í henni,
lieklur þurfa það að vera menn af öðrum
stéttum jafnframt eða með öðrum orðum
allir menn í hvaða stöðu sem eru, sem
vilja slyðja að menningu og framförum
landsins.
Vér getum fært lesendum »Ægis« þá
fregn, að þessi hugmynd og tillaga um
stofnun félagsskapar til eflingar fiskveiðun-
um með félagsdeildum í helztu fiskverum
um land alt, mun bráðum komast í fram-
kvæmd, þar eð eins og áður er sagt að
undirtektir meðal fiskimanna á ýmsum
stöðum liafa verið svo góðar og margir
hinir helztu menn landsins liafa heitið
fulllingi sínu tíl að slyrkja með aðsloð
siuni þetta málefni. í næstu blöðum af
»Ægir« viljum vér geta náuar um þessa
félagsskaparhrevlingu ásamt því að gefa
skýrslu um hvað gerst liafi í þessa átt.
Um gagnsemi fiskiveiðafélaga efast
enginn, sem kynst hefir slíkum félagsskap
erlendis, og til þess að taka eitthvað, sem
sagt er um slíkan lelagsskap, viljum vér
hirta úídrátt úr fyrirlestri eftir finskan
mann um fiskiveiðafélögin á Finnlandi og
stendur í »Norsk Fiskeritidende«:
Árið, sem leið, hefir verið mjög hagstætt
fyrir fiskimenn vora, en þó einkum merkilegt
fyrir hinn þrautgóða og styrka flokk, sem býr
mnðfram ströndinni, sem er þúsund mílna
löng, og á hólmum og skeijum fyrir utan
ströndina. Ahugi sem ekki hefir átt sinn
líka hefir gagntekið fiskimenn vora. Þeirhafa
vaknað úr fasta svefni, sem þeir hafa verið í
gegnum alkirnar; þeir hafa brotið af sér bönd
vanans og íhaldsseminnar. Öll þau fiski-
mannamót, sem haldin hafa verið í lok árs-
ins í öllum veiðistöðum, sýna áhugann. Á-
lendingar héldu fyrstir almennan fund í
júnímánuði í Mariehavn, en síðan kom röðin
annarsstaðar. A öllum þessum fundum hafa
menn talað um efni, sem eru lífsnauðsynleg
fyrir fiskimenn og sjávarútveginn í heild sinni.
Fundarályktanir hafa veiáð gerðar og kröfur
bornar fram og frumvörp samin, sem tryggja
skulu kjör og kost fiskimanna.
Þessar fiskimannáráðstefnur eru svo mik-
ils virði, að það er ekki hægt að meta þær
meira en þær eru verðar. Fiskveiðarnargeta
því að eins tekið eðlilegum og skynsamlegum
framförum ef fiskimennirnir taka sjálfir sitt
hfsins mál á sína eigin arma. Þeir eiga að
bera fram óskir sínar og vonir, þoka sér sam-
an og vinna eingöngu fyrir atvinnuveg sín-
um — í fám orðum, þeir verða að skilja að
þeir eru sinnar hamingju smiðir.
Fyr kvörtuðu menn yfir því að stjórnin
væri mjög spör á að leggja fé til fiskiveiðanna.
Þetta var satt, styrkurinn, 30,000 kr.,
var mjög óverulegur, þegar maður ber hann
saman við það, sem veitt var af ríkinu til
annara atvinnuvega. • Á þessu varð þó gleði-
leg breyting 1906. Á þessu ári eru veitt
100,000 mörk til fiskiútvegarins, þar af mega
landaúnaðar- og bústjórnar-félög nota 50,000
mörk til eflingar fiskveiðum. Það, að land-
búnaðarfélög hafa tekið efling fiskiveiðanna á
dagskrá hjá sér, er mjög gleðilegt tákn tím-
anna. Það hefir sýnt sig að félög þessi ná
góðum tökum á því, sem þau taka fyrir og
það er vonandi að fiskiveiðarnar megi þar
af gott hljóta. handbúnaðarfélögin komast í