Ægir - 01.01.1912, Blaðsíða 13

ÆGIR.
9
lega er áhættan mikil, þegar um leigu
er að ræða, þar sem leigan er að jafnaði
há og annar aukinn kostnaður því sam-
fara, sem komast má hjá, þegar um eign
er að ræða.
Botnvörpuútgerðin heíur sýnt það i
ár með ekki svo fáum dæmum, að þeg-
ar dugnaður og hepni eru samfara góðu
fiskverði, þá eru engin íslensk fyrirtæki,
sem gefa jafnmikinn arð og útgerð botn-
vörpuskipa.
En þessi útgerð þarf að vaxa fremur
hægt, þannig, að útgerðin aukist ekki
örara en það, að ætíð fáist vanir og dug-
legir skipstjórar, sem sjeu færir um að
takast á hendur skipstjórn á botnvörp-
ungi, og hásetar, sem þekki vel handtök
öll við þá veiðiaðferð. Ennfremur gæti
rekið að því, ef menn taka að leigja botn-
vörpunga i stórum stíl, að brúklegir ís-
lenskir menn fáist ekki nema fyrir svo
hátt kaupgjald, að útvegsmaðurinn neydd-
ist til að taka útlenda sjómenn, sem vjer
höfum fulla reynslu fyrir, að hafa gefist
illa á íslenskum skipum, auðvitað vegna
þess, að það er að meiru eða minna leyti
úrkast, sem vjer fáum.
Vjer verðum að gæta oss fyrir því,
að verða ekki gripnir af botnvörpunga-
sýki, — eins og átti sjer stað, þegar þil-
skipaútvegurinn stóð sem hæst, — þó að
vjer höfum íengið þá reynslu í tvö fil
þrjú ár undanfaríð, að nokkrir framúr-
skarandi duglegir þilskipaskipstjórar hafi
haldið áíram að afla vel eftir að þeir tóku
við botnvörpuskipi.
Síldaraflinn á Siglnflrði.
Síðastl. sumar hafa aflast við Norð-
urland 124,499 tn. af sild, sem var sölt-
uð. Þar af öfluðu Norðmenn 72,119 tn„
íslendingar 21,183 tn., Danir 14,007 tn.,
Þjóðverjar 10,302 tn. og Svíar 6,888 tn.
Auk þessa aflaðist mjög mikið af
síld, sem vinna átti úr guano og olíu.
En vjelarnar voru i ólagi ogkomustekki
yfir að vinna úr því, sem að barst og
vjelaeigendur urðu að kaupa, samkv.
samningum, sem þeir höfðu gert áður
en veiðin byrjaði og gefa ákveðið verð
fyrir, 4 kr. strokkinn.
Þegar landburður var sem mestur,
var síldinni haugað saman á landi og
skemdist þannig mjög mikið, sem varð
að kasta í sjóinn aftur. En þeii’, er verlc-
smiðjurnar áttu, biðu tilfinnanlegt tjón.
Á Siglufirði mun þó hafa verið unnin úr
sild um 150,000 kg. guano og 2,900 föt
oliu.
Lög er gengu í gildi 1. jan. 1912.
Lög1 mn Titagjald.
Fyrir hvert skip, sem hefur fullkomið þilfar
eða gangvjel og tekur höfn á fslandi, eða haldið
er út frá landinu, skal greiða 25 aura af hverri
smálest af rúmmáli skipsins. Herskip eru und-
anþegin þessu gjaldi. Skip, sem að eins eru
höfð til fiskjar innanlands og aldrei fara utan
á veiðitímanum greiða vitagjald einu sinni á ári,
þó aldrei minna en 4 kr.
Lög um vita, sjómerki o. fl.
Vita, leiðarijós, sjómerki, dufl eða önnur
leiðbeiningarmerki fyrir skip má ekki setja upp
nema með leyfi stjórnarráðsins, og ekki heldur
breyta slíkum merkjum án leyfls stjórnarráðs-
ins, og skal beiðni þar að lútandí vera innsend
að minsta kosti 2 mánuðum áður en breylingin
á að verða framkvæmd. Sá sem vill leggja
niður slík merki á sömuleiðis að tilkynna það
stjórnarráðinu.
í fjárlögum fyrir árin 1912—13
eru veittar beint í þarfir sjávarútvegsins
17,900 kr. hvort árið, sem skiftast þannig:
Laun 5 fiskiyfirmatsmanna . kr. 7,800.
Ferðakostnaður sömu manna — 400
Laun 2 síldarmatsmanna, ann-
ará Akureyri, hinn á Siglufirði — 1,200
Til Fiskifjelagsins................— 2,500
Til Fiskiveiðasjóðsins .... — 6,000
Samt. kr. 17,900
Þetta hefur Alþingi komist lengst í