Ægir - 01.05.1915, Page 1

8. árg
Elftirlit með bátum.
Það hefir áður verið drepið á það í
»Ægi«, að nauðsyn bæri til, að opinber
starísmaður væri settur, til þess að rann-
saka í hverju ástandi bátar væru alment,
sem notaðir era til róðra eða ílutninga í
kauptúnum og veiðistöðum landsins. Eins
og við var að búast, tók enginn til máls
hvorki með nje móti um þetta atriði,
enda glejmiast slikar áskoranir eða upp-
ástungur íljótt; þær eru lesnar af sum-
um, sumir hlaupa yíir slíka kafla og
svo er alt gleymt, en hjer er nú komið
svo, að ekki má leggja þessa hugmynd
ulgerlega frá sjer. Þeir eru nokkrir þótt
ekki sjeu margir, sem hafa beðið mig
um að lýsa slæmu ástandi háta í »Ægi«
efth’ þeirra sögusögn. Það heli jeg ekki
viljað gera nje getað, þareð jeg ekki hatði
s)eð þá háta, sem þeir töluðu um, sjálíir
hafa þeir ekki viljað skrifa greinar um
þetta efni, af hverjum ástæðum veit jeg
ekki, en það veit jeg, að það er leitt að
þurfa að taka fyrir opinberlega í blaði
eða riti eignir einstakra manna, þar sem
allir vita, að viðar er pottur brotinn enn
hjá þeim, sem nafngreindir væru, og af
þeim ástæðum einnig hefi jeg ekki viljað
sinna þessum sögum, en visað til ábyrgð-
arfjelaganna, því þar eiga slíkar kærur
heima. —
Af þessum sögum eða kærum má þó
leiða það, að mönnum er það fullkom-
■. 5.
lega ljóst, að hjer er ólag, sem ekki á
að eiga sjer stað; þeir kannast við að
sjósókn á ljelegum fleytum sje hættuleg,
og viðurkenna með umkvörtun sinni að
þeir eru hræddir um sitt eigið líf og vel-
ferð sinna, þegar þeir neyðast til að
vinna á slíkum bátum. Þegar ráðið er
á bát, þá mun háseta eigi ávalt kunnugt
hvernig sá bátur er, en verður að vera
þar sem hann er kominn, þótt hann í
fyrsta róðri verði þess var, að hann er á
hættulegu skrifli. — Hjer fara margir í
sjóinn og ofmargir, og hvernig þau sl}rs
verða et- oft ókunnugt, en oft eru það
mótorarnir, sem fá sökina, en byrðing-
urinn getur einnig átt sinn þátt í því. —
Hjer vantar almenna skoðun á bátum,
og mann, sem hefir aðalumsjón með eft-
irlitinu, ekki mann til að gefa skýrslur
um ástandið eingöngu, því þær stöðva
ekki leka á bát í snatri, heldur mann,
sem ferðast um og sjer um, að það sje
gert, sem gera þarf í þá átt, að bátar sjeu
það í lagi, að bæði þeim og lífi manna,
sem á þeim eru sje borgið, þótt eitthvað
sje að veðri. — Þessi maður ætti að fara
og koma þegar honum svo sýndist, koma
öllum að óvörum og líta eftir lleytum;
hafa vald til að útnefna skoðunarmenn
á staðnum, og vald til þess að skipa, að
gert sje að þeim bátum, sem aðgerðar
þyrftu. Að öllum líkindum yrði slikur
maður að vera skipaður af landstjórn-
inni, en ábyrgðarfjelögin ættu að greiða
sinn skerf til þess að launa hann, því
ÆGIR.
MÁNAÐARRIT FISKIFJELAGS ÍSLANDS
Reykjavik. Maí 1915.
Nr