Ægir - 01.03.1919, Síða 21

ÆGIH
35
Helgi Árnason. Tjörn er skamt frá hæ hans.
Faðir hans mun hafa byrjað á silungs-
klaki við tjörnina og Helgi hefir haldið
því áfram. í frostavetrum hefir tjörnin
viða botnfrosið og nokkuð af silungnum
drepist, en Helgi bóndi hefir brátt fjölgað
honum aftur með klaki.
Mývatn mun vera eitt af beztu veiði-
vötnum landsins og mikill gróði á veiðinni
á einni eða tveirn jörðum. Mest er það
bleikja sem veiðist og eitlhvað nokkuð af
urriða. Veiðin þótti fara minkandi fyrir
nokkrum árum, en þá var Veiðisamlagið
stofnað og byrjað á silungsklaki fyrir 7
árum og því viðhaldið fiest ár siðan, er
nú veiðin aftur að aukast og er það þakk-
að klakinu. í hreppstjóraskýrslu er það
gefið upp, að 1916 hafi veiðst 16050 sil-
ungar, 1917 21775 silungar og 1918 40080
silungar, var nokkuð af því ungviði er
fékst á dorg og þótti sumum of mikið ^íf
þvi veitt og vilja láta takmarka dorgveið-
ina og eins friða riðblettina í vatninu um
gottímann frá göngum til nýjárs. Hrepp-
stjórinn við Mývatn sagði mér, að jafnað-
vigt á silungi er veiddist í vatninu mundi
vera sem næst 1 pundi. 2/s af veiðinni
1918 aflaðist frá einum bæ (Geiteyjar-
strönd), þar veiðist mikið af svonefndum
hitasilungi á sumrum,
þótt skilyrðin fyrir silungsklaki séu betri
við Mývatn en við mörg önnur vötn og
ár á landinu, er lítill vafi á að víða mætti
hafa það og gæti að gagni orðið. Eiga
Mývetningar heiður skilið að hafa riðið á
vaðið i þessu máli og aflað mönnum inn-
lendrar reynzlu.
Samtök þeirra um að drepa sem minst
af silungsungviði er og lofsverð og eftir-
kreytnisverð. Silungur gengur víða í ár á
vorum frá sjó og til sjávar aftur á haust-
Um, er þá sumstaðar dregið fyrir við ár-
ósana með smáriðnum netum og allar
bröndur sem nást drepnar, í stað þess að
þá ætti að sleppa öllum smásilungi og
eins ætlu netin sem lögð eru i ár og vötn
eigi að vera mjög smáriðin. Eg er sanr-
dóma herra Guðmundi Davíðssyni, sem
gaf út bækling um fiskklak árið sem leið,
að mikið mundi mega auka veiði i ám og
vötnum með klaki og skynsamlegri veiði-
aðferð og veiðifriðun vissa tíma,
í febrúarmán. 1919.
Biörn Jónsson.
Skrápskór.
Stundum, þá er ilt hefir verið til skæða-
skinns hér á landi, hafa menn notað há-
karlsskráp til skæða. En aldrei hefir það
reynzt svo vel, að það hafi orðið faslur
siður. Mun miklu hafa um valdið að
menn kunna hér enga aðferð til þess að
verka skrápinn svo vel að dugi.
Bandaríkjastjórn hefir lagt hald á alt
leður af kúm og hestum þar í landi handa
hernum og þess vegna hafa skósmiðjurnar
neyðst til þess að afla sér einhvers í stað-
inn. Varð þeim það fyrst fyrir að leita til
sjávardýranna, og nú eru þær farnar að
smíða skó úr hákarlsskráp, roðum og
hveljum af ýmsum sjóskepuum. Hafa verið
settar á fót margar veiðistöðvar bæði á
Atlantshafsströnd og Kyrrahafs, til þess að
veiða hákarl. Og sútunarverksmiðjurnar
gefa 15 til 17 cent fyrir pundið af skrápn-
um. Hafa þær fundið aðferðir til þess að
gera úr honum ágælt leður í skó handa
konum og börnum. Auk þess má nola
skrápinn sem sólaleður, og til þess að
smiða úr honum ferðakoffort og þess
háttar. Eru nú þegar 50 mismunandi teg-
undir af sútuðum skráp komnar á mark-
aðinn í Bandaríkjunum.
Sennilega verður þetta til þess að gera
hákarlsskráp að betri markaðsvöru heldnr