Ægir - 01.07.1919, Síða 15

ÆGIR
85
anum, fyrir sunnan skerin á Seltjarnar-
nesi og Byggarðsboða, innsiglinguna á
Ingólfsfjörö og Reykjarfjörð, rifið vestur
af Skaganum, Hólmsker í Skagafirði,
Málmeyjarrif, Rifstangarif o. s. frv. Að
hafa góð sjómerki getur sparað eyðslu
bæði á tíma og vélaeyðslu (kol og olíu).
pau sjómerki sem til eru, að eg ímynda
mér, eru kostuð af bæjum og einstökum
héruðum? En hver á að líta eftir þeim?
Séu þau ekki svo ábyggileg aðsjófarandinn
geti treyst á þau, eru þau til lítilla nota.
Um sjómerki á landi ætla eg ekki að
tala að þessu sinni. Eg hefi ekki fengið
tækifæri til að kynnast þeim, eins og eg
óska. I „Den Isl. Lods“ er víða gefið upp
hvar sé bezt að leggjast á hafnir eftir mið-
um. í þeim tilgangi hafa víða verið mál-
aðir stórir steinar, uppi í fjallshlið sem
eiga svo að bera saman. Ef það álizt nauð-
synlegt að hafa þessi merki og þau eru
auglýst, ættu það helzt að vera vörður og
ekki eins litar eins og snjórinn. Svo þyrfti
að sjá um það, að ekki væri bygt fyrir
þær. Eg liefi komið þar á höfn, sem bygt
var rétt fyrir neðan þar sem steinarnir
báru saman og steinninn lá á hliðinni.
I*. S.
Sjúkra- og rtyrtarsjóðnr
vitavarða 3slanðs
er nafn sjóðs, sem er nýstofnaður, sam-
kvæmt skipulagsskrá, er hefir fengið
konungl. staðfestingu.
Sjóðurinn er orðinn til að tilhlutun
nokkurra vitavarða, sérstaklega Yigfúsar
Sigurðssonar á Reykjanesi, og myndist af
hinu svo kallaða gestafó, sem gestuni,
er koma til þess að skoða vitana, ber að
greiða vitavörðum fyi*ir ómak þeirra. —
petta gjald var lögákveðið 1910 á 25 aura,
sém ætlast var til að gengi til vitavarð-
anna sjálfra, en afleiðingin varð sú, að
annaðhvort hættu menn við að skoða vit-
ana, til þess að spara 25-eyringinn, eða
vitavörður hliðraði sér við að krefja inn
gjaldið — bauð heldur gestinum kaffi
eftir sem áður! Nú hefir verið ákveðið,
að þetta gjald renni í sameiginlegan sjóð,
er verði til styrktar bágstöddum vitavörð-
um, ekkjum þeirra og börnum. petta var
fyrsta uppástungan, en við nánari athug-
un varð það ljóst, að fé þetta nam svo
litlu, að sjóðurinn mundi ekki ná neinni
verulegri þýðingu í fyrirsjáanlegri fram-
tíð, og buðust því allir vitaverðir til að
leggja i sjóðinn einhvern hluta af launum
sínum, því allir tóku þeir þessari sjóðs-
hugmynd tveim höndum. Var þessi upp-
hæð ákveðin a. m. k. 2% af laununum,
en sumir hafa boðist til þess að leggja
meira til, alt upp í 5% — enda eru laun
þeirra svo lítil, að þau draga hvort sem
er mjög skamt.
Nú hefir fyrsti ársreikningur sjóðsins
verið saminn, og hefir strax safnast i
sjóðinn 400 kr., þar af launatillag árið
1918 kr. 297 en gestafé og gjafir (fyrir
% ár) kr. 103, enda hefir margur gestur-
inn verið svo höfðinglyndur, að láta ekki
standa við hinn lögboðna 25-eyring —
sem auðvitað er lágmarksgjald — heldur
lagt mun meira í sjóðinn, alt upp í 10 kr.,
og svo liafa sumir vitaverðir lagt í hann
gjafir fram yfir bið fasta gjald; einn hefir
gefið 25 kr. lilutabréf í Eimskipafélagi
Islands.
pessi sjóðshugmynd er gleðilegur vott-
ur um vaxandi stéttartilfinning meðal
vitavarðanna, og tengir band milli þessara
starfsmanna, sem sitja hver úti á sínu
annesi og sjá — enn þá að minsta kosti
— fæstir nokkurntíma hver til annars;