Ægir - 01.12.1919, Blaðsíða 10

128
ÆGIR
verið, en svo ekki vitað meir. Til þess
liefir aldrei verið áætlað neitt fé, að skrif-
stofan hefði ungling, sem annað livort
mætti senda, ef á lægi, eða skilja eftir á
henni til að svara i síma. Meðan hr. Ólaf-
ur Sveinsson var daglega á skrifstofunni,
þegar hann var í bænum, bar minna á
þessu, en nú fer hann, og nota eg tælci-
færið hér til þess að þakka honum hans
ágætu samvinnu og geta þess, að þar miss-
ir félagið mann, sem v i 1 d i vinna því
gagn, það fann eg best sem samverka-
maður hans, og verst er þó að missa Ólaf
vegna þess, að kaup það, sem hann fór
fram á við Fiskiþingið var félaginu of-
vaxið, eða þá í fjárhagsáætluninni mátti
slíkt kaup ekki sjást, en ekki lái eg dug-
legum manni, þótt hann hugsi margt, þeg-
ar hann tekur á móti mánaðarkaupi sínu,
sem er 250 kr. á mánuði og veit, að þeir,
sem hann á námskeiðunum kennir í 5—
6 vikur fái í kaup 4—500 kr. á mánuði
og fæði. pað er of mikill munur á kenn-
ara og lærisveini, og því skyldi framgjam
mentaður maður ekki reyna að bæta úr
þessum mismun? Hann vinnur nú fram-
vegis að því verki, sem öllum siglingum
landsins er ómissandi og vona eg að allir,
sem kynst hafa Ólafi Sveinssyni, taki und-
ir með mér og að við árnum honum hcilla
með hið nýja starf sitt og þökkum honum
fyrir vel unnið starf í þarfir fiskimanna
landsins.
Nú er eg orðinn einn eftir af hinum upp-
runalegu starfsmönnum félagsins, því um
vélfræðiskennarastöðuna, sem auglýst er,
hefir enginn sótt. Bið eg því deildirnar að
senda erindi sín með símskeytum fyrst um
sinn, því starf mitt semritariFiskifélagsins
heimtar meira af mér, en að sita kyr á
stól inn á skrifstofu, eða svo hef eg tek-
ið það og mér fundist, en hennar á eg þó
að gæta og ekki má kenna stjórninni um
það, þótt skrifstofan svari ekki i síma,
það verður mér að kenna, en eg er háð-
ur fyrirkomulaginu. ,
Reykjavík 17. desember 1919.
Sveinbjörn Egilson.
Fiskmarkaðurinn
í Genua.
i. apríl 1918. — 1. april igig.
(Skýrsla konsúls J.. Arfwedson í Genúa,
dags. 29. júní 1919).
Jafnvel þótt margt benti til þess í árs-
byrjun, að árið mundi að ýmsu leyti verða
markvert, þá bjóst þó enginn við, að á
árinu mundi verði óvenjumikill fiskinn-
flutningur. Að því er Island snertir, þá
liefir þaðan aldrei borist jafn mikill fisk-
ur frá því íslenskur fiskur fyrst fór að
flytjast hingað, árið 1886.
Aðeins fjórir farmar hafa komið beina
leið og voru þeir allir í seglskipum, en
mcginhluti fisksins var fluttur hingað
yfir önnur lönd. Að undanteknum einum
af ofangreindum förmum og nokkrum
minniháttar fiskisendingum, var allur
fiskinnflutningurinn i höndum itölsku
stjórnarínnar.
I scpíembermánuði var gefið út inn-
flulningsbann á fiski, þannig, að frá þeim
tíma gat stjórnin ein flutt inn fisk; tók
hún einnig í sínar hendur útsöluna og
voru í þeim tilgangi skipaðar nefndir.
Meðan ófriðurinn síóð fór þó mest allur
fiskurinn til hernaðarþarfa og að eins lít-
ið eitt var selt almenningi.
En, eins og við var að búast, kom eft-
ir ófriðarlok kyrstaða í öll viðskifti.