Ægir - 01.11.1922, Blaðsíða 12

154
ÆGIR
inn svo eg viii af innlendum fiskimönn-
um, enginn reynt að leita austur um
Langanes hvað tregt sem verið hefir um
fisk fyrir Vesturlandi, og kalla eg það
oímikla ti*3rgð við gömlu stöðvarnar.
Menn vita og hafa sannar fréttir af, að
Færeyingar moka þarna upp bezta afla
af vænum þorski á hverju sumri nú síð-
asta áratug, og það mætti merkilegt heita
ef íslendingar gætu ekki aflað á þessum
slóðum alveg eins og þeir með sömu
veiðiaðferð og sömu beitu.
Það var árið 1915 sem eg mátti heila
að vera með annan fótinn á Skálum frá
því siðast í maí og til um miðjan sepl-
ember, og kyntist eg þá Færeyingum mik-
ið, því þeir voru iðulegir gestir á Skál-
um, og leitaði eg mér allra mögulegra
upplýsinga hjá þeim,£ bæði hvar beztu
fiskimiðin væru og hvaða veiðiaðferð þeir
teldu heppilegasta og gáfu þeir mér greið
og góð svör við öllu, sem eg spurði þá
um viðvíkjandi fiskiveiðum. En eg var
sökum heilsulasleika hættur sjómensku á
þilskipi á þessum tíma, svo mér gafst
ekki kostur á að reyna þessi fiskimið
Færeyinga. En reynslan hefir nú sýnt
að þessi fiskimið austanvert við Langa-
nes og alla leið suður á móts við Borg-
arfjörð, eru þau langfiskisælustu hér við
land yfir sumartímann. Færeyingar hafa
nú sótt á þetta svæði mörg siðustu sum-
ur og ekki brugðist að fá þar bezta afla
hvert sumar, og hafa nú á síðustu árum
stór grætt á sinni kúttera útgerð. Það er
eftirtektervert að þegar kúttera útgerðin
var að mestu lögð niður hér, og allir
kútterarnir seldir eða eyðilagðir, að á
sama tíma auka Færeyingar sina kúttera-
útgerð hvað mest og hafa góðan ágóða
á útgerð sinni, og þó virðist, að þeir haía
lakari aðstöðu en íslendingar, þar sem
þeir verða að sækja allan aíla sinn hér
upp til íslands. Þeir hafa eitthvað betra
lag á að stjórna þessari útgero sinni
hérna; þeir græða á sinni kútteraútgerð
á sama lima, sem hún fór hér í hund-
ana, svo menn sáu sér ekki færl að halda
henni áfram. Það er eitthvað bogið við
þetta.
Eg man hvað mér sárnaði þegar eg
var á Skálum 1915, að sjá þar híma upp
undir þegar norðanstorma gerði, þetta
oft frá 50—70 kúltera til að halda sér
þar við i skjólinu þangað til storminn
lægði, öll meira eða minna hlaðin af
fiski, en í þessum flota skyldi engin is-
lenzkt fleyta sjást.
Þá er ekki síður arðvænlegl að sum-
artímanum að stærri vélbátar, sem stunda
lóðafisld sæktu þangað austur; þar er
hægt að veiða nóga síld til beitu og nóg-
an ís er að fá til að frysta síldina, það
er líka fengin reynsla fyrir því að
þetta lánast vel. Austfirðingar hafa nú
tvö siðustu sumur sótt þangað á vélbát-
um þegar tregur afli hefir verið undan
fjörðunum, og þótt það lánast vel eftir
ástæðum. — Eg verð að telja vist að þar
megi fá uppgripa afla á vélbáta sem
slunda lóðafiskeri. Spursmál um hvort
það borgaði sig' ekki fult eins vel eins og
sildarútgerðin, meðan ekkert greiðist úr
með sölu á síldinni, að hún hækki í verði.
Það getur nú verið að það fæli menn
frá bæði hér aí Suðuilandi og eins Vest-
urlandi að sækja austur um Langanes,
að þar er engin regluleg eða örugg höfn.
En þetta kemur alls ekki til greina yfir
sumartímann, því það eru ágæt lagi
fyrir hvaða skip sem er kringum nesið.
A Skálum og Kumlavik í allri norðan
og vestan átt. Á Skoruvík í sunnan átt
og undan Læknisstöðum og eins Brim-
nesi í austan átt og suðaustan; hrein leið
og skerjalaust kringum nesið þétt upp
að fjöru, og allgóður haldbotn á öllum
þessum slóðum,