Ægir - 01.11.1922, Side 15

ÆGIR
157
Smávegis.
Kensla í stýriniaonafræði takmörkuð.
Atvinnuleysi meðal enskra skipstjóra
og stýrimanna hefir undanfarið verið svo
að til vandræða horfir. Um 2000 yfir-
menn voru atvinnulausir á Englandi i
sumar og var þá farið að tala nm að
hætta skyldí siýrimannaskólum víðsveg-
ar um landið, og ekki útskrifa aðrastýri-
menn; en prófum á Englandi er svo
hagað, að fyrst er tekið annarsstýrimanns-
próf og ekki auðið að taka fyrstastýri-
mannspróf fyr en annarstýrimaður legg-
ur fram vottorð um að hann hafi verið
annar stýrimaður á skipi í eitt ár. Að
afloknu fyrstastýriamnnsprófl getur hann
ekki náð skipstjóraprófi fyr en hann
sannar, að hann hafi verið tyrsti stýri-
maður á skipi eitt ár. Með því að koma
i veg fyrir að aðrirstýrimenn taki próf,
þá er um leið fyrirbygt, að yfirmönnum
fjölgi og í sumar var það látið heila svo,
en nú er fjölda stýrimannaskóla á Eng-
landi lokað og látið heita sparnaðarráð-
statanir. t’aulreyndir skipstjórar, sem hafa
stýrt stórum skipum finnast nú i liáseta-
klefunum og komast, þegar bezt gegnir, í
hinar óæðri yfirmannastöður, og er fjár-
hagur mjög háborinn hjá þessari sétt og
framtíðarvonir farnar út um þúfnr.
Kappsiglingar.
Arin 1850—1890 var hverl seglskipið
öðru betra, stærra og fegurra smíðað og
urðu kappsiglingar tíðar mjög. Þær íóru
ekki fram á þann hátt, sem við alment
hugsum okkur, þegar við heyrum talað
um þær, þannig, að skip sigli spretti,
sjái hvert til annars og úrslitin séu á-
kveðin eftir þá, heldur keppa skipin um
það hvert þeirra fari á fæstum dögum t;
d. frá Liverpool til Melboarne í Australíu
og aðrar slíkar langferðir. Frægast allra
hinna hraðskreíðu skipa var »Cutty Sark«,
hið fræga clipper-skip og svo voru fleiri.
sem meðal allra siglingaþjóða heimsins
voru alþekt, því sögur um ferðir þeirra
flugu um alt. Skip þessi voru afburða-
skip en engu siður voru það framúr-
skarandi menn, sem kunnu að sigla hin-
um miklu skipum eins og gert var þá,
og hetjur þurftu þeir að vera til þess að
halda skril þeim og föntum í skefjum,
sem oft og einatt voru skráðir á skipin.
Skipstjórar þessir voru og um þessar
mundir þjóðkunnir menn, og í meira
heiðri hafðir, en skipstjórar nú á tímuru.
Þessar miklu sjóferðir eru að nokkru
leyti úr sögunni og aðrar kappsiglingar
komnar í staðinn.
Allir sem blöð lesa, kannast við sam-
kepni þá, sem verið hefir um hver fyrst-
ur væri að komast yfir Atlandshafið,
leiðina Queenstown til New-York; hið
sama má segja um leiðir i gegnum Suez-
skurðinn og víðar er kept á hinum hrað-
skreiðu skipum.
Félag eitt í Ameríku, sem nefnl er
Canadian Pacific félagið, hefir nýlega
látið smiða gufuskip, sem ætlað er tíl
ferða yfir Ivyrrahafið (Yokohama San
Frsncisco), Skipið er 22 þúsund rúmlestir
að stærð og skríður um 20 sjómilur á
hverri hlukkustund. Fyrstu ferð, sem það
fór yfir Kyrrahafið, var það 81/* klukku-
sfund fljótara á leiðinni en nokkurt ann-
ag skip hafði verið og í haust kepti það
við hið hraðskreiða ameríksa gufuskip
»President Jackson« og fór leiðina milli
Yokohama og Victoria (við Juan de Fuca
sundið, Vancouver) á 12l/s klukkustund
skemur en hið síðarnefnda, sem til þessa
hefir verið álitið hraðskreiðasla skipið á
Kyrrahafi.
Nýlega setti »Whiti Star« lelagsskipið