Ægir - 01.12.1923, Blaðsíða 18

196
ÆGIR
Mansöngur
fyrir formannavísum um íormenn á Akra-
nesi, orktar af Einari frá Insta-Vogi,
kringum 1870.
Fyr á vori veraldar
vopna sporin háði
öld með þorið íþróttar
út á Noregs láði.
Þar nam gista þels um beð
þægur listasiður;
brynjur rista bæsing með
bragna kvistu niður.
Veittist skeina löngum Ijól
lista-hreinu -seggjum;
brynjur veina máttu mót
mistilteina eggjum.
Nær sem álma-eyðir jók
yndis-tálman þegna,
blóðug skálmin belja tók
branda-sálminn megna.
Skeyltu næði skjaldan þvi,
sköglar-fræði unnu;
höldar klæðum Hildar í
hvergi hræðast kunnu.
En nær branda-þruman þrá
þreytti randa-bjóða
firtir vanda fluttusl á
fósturlandið góða.
Óx svo pestin ófriðar
ill með lesti stóru,
hingað flestu hetjurnar
Ereysti-mestar fóru.
Víðir brands’ að verzlun þá
vafðir andar snilli
svölum banda sínum á
sigldu landa milli.
Vafurs- góðu -viggin hlóð
vörum þjóðin spaka;
gnoðin blóð — svo Ýmis óð
alt að lóðu klaka.
Svo var orð á lýðinn lagt
leik- við -korða vísa,
að engin þorði Mildings magt
mæta ’á storði ísa,
Nú má segja’ að önnur öld
aðrar þreyi tíðir;
brynju þegi skálm né skjöld
skatnar eygja fríðir.
En ullar randa eins og fyr
engum vanda kvíða,
þegar brandar bifroknir
bylgju-granda sníða.
Heppinn mætur hugaður
hreppsins -gætir -lýða.
um Hefrings strætið Hallgrímur
»Hegrann« lætur skríða.
Því miður, kann eg ekki íleiri af þess-
um formannavísum, en mér finst, að
mansöngur þessi sé svo vel kveðinn, að
hann mætti ekki týnast úr alþýðukveð-
skapnum islenzka. í. H.
Gleðilegt nýjár!
Þökk fyrir gamla árið!
Fóstur- þýða -foldin bar ----------------------------------
fögur lýða hylli Ritstjóri Sveinbjörn Egilson.
skógi fríðum vaxin var------------------------------------------------
vers og hlíða milli. Prentsmiðjan Gutenberg.