Ægir - 01.06.1926, Page 23

ÆGIR
115
neytið afskifti af björgunarmálastarfsem-
inni, 1896 voru þau flutt í Landbúnaðar-
ráðuneytið og 10 árum síðan eða árið 1906
voru þau flutt aftur í flotamálaráðuneyt-
ið og hefur það haft mest afskifti af þeiin
síðan.
Claudi var sæmdur kammerráðsnafnbót
fyrir hið óeigingjarna starf hans í björgun-
armálunum og er hann alþektur undir
nafninu „Kammerráð Claudi“, ekki aðeins
í Danmörku, heldur víða annarsstaðar, og
var ég var við það bæði i Noregi og Sví-
þjóð, að menn þar töluðu um hann með
mikilli virðingu og þakklátsemi fyrir starf
lians í þarfir björgunarmálanna.
Björgunarmálin hafa verið í stöðugri
framför í Danmörku síðan 1852, að stjórn-
in tók þau í sínar hendur, og sést það best
á því, að nú í vor (1926) voru þar í landi
til 75 bj'örgunarstöðvar. Af þeim voru 32
stöðvar útbúnar með róðrar-björgunarbát-
um og flugelda-útbúnaði, 18 með róðrar-
björgunarbátum, 13 eingöngu með flugelda-
útbúnaði, 6 með mótor-björgunarbátum,
3 ineð mótor-björgunarbátum og flugelda-
útbúnaði og 3 með mótor-björgunarbátum,
róðrar-björgunarbátum og flugelda-útbún-
aði.
Frá því stjórnin tók björgunarmálin i
sínar hendur árið 1852 og til ársloka 1922,
hafði 10292 manneskjum verið bjargað á
björgunarstöðvunum, auk þess hafði 30
manns verið bjargað á árunum 1850—51,
meðan verið var að koma björgunarmál-
unum í fast skipulag, eða samtals 10322
manneskjum.
Árleg útgjöld við björgunarstarfsemina
á árunum 1926-27 er áætluð kr. 865,476.00
og sést af því að Danir skera ekki við negl-
ur sér fjárveitingar til þessarar starfsemi,
enda er árangurinn injög góður eins og sést
af því, hvað mörgum mannslífum hefur
verið bjargað.
Hinn 30. sept. 1925 var skipuð 12 manna
nefnd til þess að endurskoða björgunar-
málafyrirkomulagið alt í Danmörku, og var
Commandör A. G. Topsöe Jensen formað-
ur nefndarinnar. í nefndina var síðar bætt
tveim mönnum, ritara og einum manni til.
Þessi nefnd lauk störfum sínum 18. maí
1926 og var nefndarálitið, sem er mjög ná-
kvæmt og vel úr garði gert nýlega prent-
að þegar ég var á ferð þar nú í vor, og er
nokkuð af því, sem hér er minst á viðvíkj-
andi dönsku björgunarmálunum tekið það-
an.
Ég hefi hér að framan með fáum
orðum, lýst helstu aðaldráttunum í fyrir-
komulagi björgunarmálanna í Noregi, Sví-
þjóð og Danmörku. Þó þetta hafi verið stutt
og ófullkomin lýsing, má samt af henni
sjá, að sinn siður er í landi hverju á þessu
sviði sem öðrum. Norðmennirnir nota ein-
göngu seglskútur fyrir björgunarbáta og
þeirra aðal starf er að vera stöðugt á verði
meðfram ströndinni til leiðbeiningar og að-
stoðar bátum og skipum, sem eru hjálpar
þurfi á einn eða annan hátt, einkanlega í
vondum veðrum. Aðal markmið þeirra er
að koma í veg fyrir að slysin verði, en
jafnframt þó að bjarga fólki eftir mætti
þegar skipsströnd eða aðrar slysfarir bera
að höndum.
í Svíþjóð eru björgunartækin fjölbreytt-
ari, þar sem notaðir eru bæði róðrar- og
mótor-björgunarbátar auk þess, sem Svíar
hafa stórar björgunarskútur, er hafa full-
komin segla og vélaútbúnað, og sem stöð-
ugt eru á siglingu úti fyrir vesturströnd-
inni — Behuslen — til leiðbeiningar og að-
stoðar skipum og bátum er þar ber að
landi, likt og björgunarskúturnar norsku
gera við Noregsstrendur. Þegar austar dreg-
ur, er aðferðin líkari því sem gerist í Dan-
mörku ,að því leyti að þar eru björgunar-
bátarnir róðrar- og mótor-bátar, sem hafð-
Frh. á bls. 118.