Ægir - 01.12.1926, Side 8

240
ÆGIR
skipsins vildu þó gera tilraun að ná því
út, og leigði „Buskö“ til þess. Fór með
„Buskö“ áhöfn á „Ameta“, en ég fór sem
umboðsmaður vátryggjenda.
Lagt af stað.
Þegar til Holsteinsborg kom var „Ameta“
þar upp i fjöru og óskemd. Náðum við henni
fljótt út, þéttum hana og dyttuðum að
henni. Var skipið þá ágætt. Það hafði of-
urlitla hjálparvél, 1 cylinders, og góð segl.
Frá Holsteinsborg fórum við 17. nóvem-
ber og var þá gott veður, stinnur vindur
suðaustan. „Buskö“ dró „Ameta“ á 90
faðma löngum kaðli 2%" í þvermál og
var honum fest í báðar akkerisfestar „Am-
eta“, er gefnar voru út 16 faðma hvor
og festar saman ineð keðju milli „Klyds-
anna“. Líkur útbúnaður var á „Buskö“.
19. nóvember fengum við sunnan fár-
viðri í Davissundi og aftaka stórsjó.
Skemdist „Ameta“ þá nokkuð og seglfest-
an, sem var grjót, fór út í aðra hliðina.
Var þó haldið áfram og fórum við fram
hjá Kap Farvel 24. nóvembíer i dágóðu
veðri en dimmu. Daginn eftir var komið
ofsaveður af suðaustri og er við komum í
strauminn fyrir austan Grænland, var þar
voðalegur ósjór. Við vörðumst með því að
hella olíu í sjóinn og gekk þannig dagana
25.—27. nóv. Hafði þá vindurinn snúið sér
fyrst í suður, svo í norður og seinast í
norðvestur. Næstu nótt tók þó út yfir. Urðu
skipin að beita upp í storminn, en alt kom
fyrir ekki. Um kl. 3 slitnuðu báðar akker-
isfestar á „Ameta“. Var þá aftakasjór, nátt-
myrkur og hríð.
Skipin verða viðskila.
Við skutum þegar eldvöndum og gáfum
neyðarmerki, en urðum ekkert varir við
„Buskö“ eftir það. Þegar fór að birta af
degi var komin stórhríð og sást ekkert,
en veðurhæðin afskapleg. Gripum við þá
til seglanna og notuðum einnig hjálparvél-
ina til þess að reyna að komast á siglinga-
leiðir, þvi að skipin urðu viðskila 240 sjó-
milur austur af Kap Farvel. Beittum við
seglum eins mikið og við þorðum, en átt-
um þó á hættu að siglan mundi brotna þá
og þegar.
Viltir vegar.
En straumar og stormur báru okkur
þó fljótt af leið og engin tök voru á því að
gera athuganir, því að aldrei rofaði til sól-
ar, en veðurhæðin hélst hin sama. Aðfara-
nótt 5. des. sáum við vita á bakborða í suð-
austri og álitum, að það mundi vera Vest-
mannaeyjaviti, því að blossahraðinn var sá
sami og þar. Héldum við því sem mest
kyrru fyrir um nóttina og ætluðum að
reyna að ná landi er birti.
Þegar lýsti af degi sáum við hátt land
á bakborða, en eigi var okkur unt að kom-
ast þangað, því að þá rauk ofviðrið upp að
nýju, verra en nokkru sinni áður, á norð-
vestan, og hafrótið var hræðilegt. Áttum
við einskis annars úrkosta en að halda und-
an á stagsegli með tvirifuðu stórsegli. En er
á leið daginn vorum við alt í einu komnir
inn á milli brotsjóa. Bjóst ég þá við því, að
himinháar holskeflurnar mundu hvolfa
skipinu þá og þegar, eða mala það mjöli
smærra á einhverju skeri
Siglt var alla nóttina milli hins 5.—6. des-
ember, en lýsingu hr. Einarssons á því,
sem viðbar á leið hans þá nótt er hér sleppt,
liklega öllum að skaðlausu, en í Morgun-
hlaðinu má lesa þá frásögn með yfirskrift,
„Gegnum brim og boða“.
Hafnsögumaður kemur.
Með birtu sáum við eyju nokkra og bygð
á. Snerum við því þangað og ætluðum að
hafa tal af mönnum og vita hvar við vær-
um að landi komnir. Komumst við i hlé
við eyna og gáfum merki með þokulúðri.