Ægir - 01.02.1929, Blaðsíða 6

26
&GIR
lenska fiskinum á Evrópumarkaðnum
þetta ár. Einu sinni kom Islendingur til
lands vors til þess að læra fiskverkun.
Þetta liefir þeim komið að lialdi og ef
við ekki förum að breyta hundrað ára
gömlum fiskverkunaraðferðum muiiu
hin komandi ár sýna, að útflutningur
vor minkar til markaðanna í Evrópú“.
Vetrarvertíðin getur haft mikil áhrif
á fiskverð á næstu kauptið, en fiskurinn
kemst þó ekki á markaðinn fyr en í
maí eða júni næstkomandi.
Noregur mun geta aukið útflutning á
f islci.
Þótt ársfjórðungsskýrslan sýni, að út-
flutningur á fiski frá Noregi hafi minlc-
að um 900 frá 1. okt. til 31. des. 1928,
þá ber þó ársskýrslan með sjer,
þegar hún er horin saman við útflutn-
ing 1927, að það eru aðeins 250 smál.
sem liann er minni 1928 en árinu áður.
Þetta er ekki því að kenna að fiskurinn
sé að missa álit, heldur verðinu, sem
Norðmenn héldu honum i, síðasta árs-
fjórðunginn. Meðan fiskinum er Iiald-
ið í því verði, sem var í liaust og er enn,
er ekki að vænta, að um sölu sé að
ræða, í það minsta ekki sem neinu nem-
ur. Neyðast þá kaupendur til að kaupa
annan fisk, enda þótt eftirspura eftir
norskum fiski sé jafnvel meiri en áður.
Vér crum á þeirri skoðun, að útflutn-
ingur Norðmanna á fiski, gæti tvöfald-
ast, ef þeir sæu sér fært að lialda lion-
um í samkepnisfæru verði og meiri
samvinna kæmist á milli Norðmanna
og fiskkaupmanna i Porúgal.
Því hefir verið haldið' fram, að vegna
úreltrar verkunaraðferðar hraki sölu á
norskum fiski, þar sem hún verði æ
hetri hjá keppinautunum. Eftir því sem
við vitum best, er þetta ekki svo. Á-
stæðu til, að innflutningur til Oporto
minkar, teljum við þá að áður fyr kom
mikill fiskur Jiangað í umboðssölu og
fengu þá hin gömlu þektu firmu það
sem þau þurftu af fiski, án áhættu
þeirrar, sem kaup geta haft i för með
sér. t. d. rýrnun o. fl. Af þessu leiddi
að móttakendur fisksins gjörðu sáralít-
ið til þess að auka neytslu. Þeir áttu á-
valt von á umboðssölu, vissu að þeir
gátu selt nokkuð og nokkuð mundi ekki
ganga út. Með þessu lagi var þess ekki
að vænta, að reglubundinn innflutning-
ur gæti verið á markað i Oporto. Við
vitum ekki til að fundið hafi verið að
gæðum fisksins að öðru levti en því, að
í Iionuin hefur fundist maur (mid).
Kæmist góð samvinna á milli Norð-
manna og fiskfirma hjer mundí stórum
aukast sala á norskmn fiski, en til þess
þarf verðið að lagast.
í fyrri skýrslum liefur það verið tek-
ið fram, að einstöku norskir fiskkaup-
menn hafa selt beint til staða inni i
landi i Porugal, en hafa varað við að
gjöra það. Óánægju liefur sú söluaðferð
vakið, að verðið hefur verið eins hvort
Iieldur kevptir liafa verið 50, 200 eða
300 pakkar af fiski eða 3—5 þúsund
pakkar og er þó áhætta ávalt meiri er
keyptir eru t. d. 2000 pakkar en 200.
fslenskir útflytjendur selja að heita
má ávalt parta úr förmum eða heila
farma og hefur sú söluaðferð fylgi
kaupmanna hér, og sýnir, að íslending-
ar vilja forðast smásölu og' er það rétt
liugsað og verður affarabest.
Aukning fisksölu íslands lijer á markað
er undraverð.
Vjer viljum vísa til yfirlits yfir inn-
fluttan fisk til Oporto síðasta ársfjórð-
ung 1928; sjest þar, að til Oporto liefir
verið flutt 1.611.170 kg. meira af fiski
en um sama leyti árið áður og ársinn-