Ægir - 01.07.1929, Side 7

ÆGIR
141
á að greinin ætti ekki heima í „Ægir“.
En ég kaus að lesa ekki eða svara
greininni þá. Við sátum þá saman á
fundi yfirfiskimatsmanns, tíminn var
naumur, og ég áleit það engan ávinn-
ing fyrir samvinnu okkar þar að taka
upp deilur um mál, sem vel gat beðið.
Þjer hefur nú tekist að rita grein
þessa svo, að ég hef orðið þess var síð-
an hún kom út, að ókunnugir menn
halda, að við eigum einhverjar illsakir
saman. Þetta þykir mér leitt, af því að
samvinna okkar og kunningskapur hef-
ur verið í besta lagi. En orð og andi
greinar þinnar er þannig úr garði gerð
að þessi skilningur liggur mjög nærri.
Það verður að minsta kosti ekki sagt
að greinin sé „kollegial".
Þú berð mér t. d. á brýn að ég hvetji
menn til þess að framleiða svikna vöru,
og ákallar atvinnumálaráðuneytið til
þess að taka fyrir kverkarnar á þessari
glæpsamlegu viðleitni minni, náttúr-
lega með sjerstöku tilliti til þess að ég
er yfirfiskimatsmaður, þú reynir svo að
sanna þetta með forsendum, sem þú
býrð til fyrir tækifærið. Ég býst nú ekki
við að það hafi verið tilgangur þinn að
rægja mig eða ærumeiða, heldur hafi
þér tekist ritfimin svona óhönduglega,
og af því ég veit að þú verður að láta
þessi ummæli í minni pokann, þá get ég
sleppt að fara lengra á þær sóknir að
sinni. Svo hefur lika tæp tuttugu ára
starfsemi mín sem yfirfiskimatsmaður
og nokkur þátttaka í opinberum mál-
um, smámsaman hert húð mína svo að
hún þolir talsvert, en mér finst þetta
óneitanlega koma úr hörðustu átt. Ég
vil heldur ekki breikka bilið á milli
okkar með því að svara þér eins og þú
hefur stofnað til.
Ég skrifaði ekki grein mina í 3. tbl.
Ægis sem neina „agitation“ eða með-
mæli hvorki með kassasöltun að pæk-
ilsöltuðum fiski, eins og þú vilt vera
láta. En ég skýrði blátt áfram frá til-
raun, sem ég gjörði til þess að komast
að raun um hve mikill hagur gæti orðið
að þessari söltun, og gjörði hana kunna,
svo að þeir gætu haft kennar not, sem
ekki þektu hana áður. Þessi tilraun
kostaði mig, auk vinnu minnar, 624
krónur en af því hefur Fisldfélagið bætt
mér 400 krónur, sem það vitanlega
þurfti ekki að gjöra, því fyrirfram var
ekkert á það minst. Áhugi minn um
þetta hefur auk þess borið þann ár-
angur, að þú hefur skrifað svona lof-
samlega um tilraunina.
Ég lýsti því allýtarlega hvernig ætti
að kassasalta fiskinn, svo að hann yrði
góð vara, og skal ábyrgjast, að sé þeirri
forskrift fylgt, þá mundir þú ekki geta
neitað að meta fiskinn til útflutnings.
Þú segir aftur frá hvernig mislukkuð
söltun fari fram norður í Eyjafirði, og
segir að fiskurinn skemmist við þá
söltun. Þetta er líklega eitt af því fáa,
sem er rétt í grein þinni. En svo kemur
þú með þá fölsku forsendu fyrir árás
þinni á mig, að af því fiskur skemmist
við vitlausa söltunaraðferð norður þar,
þá muni hann líka skemmast við sölt-
unaraðferð, sem er orðin þaulreynd,
og á ekkert skylt við aðferðina, sem
þú ert að lýsa. Reyndar ert þú að reyna
að gjöra líkinguna sem mesta, með þvi
að nefna kassa í sambandi við hana,
en þeir eru nú notaðir til svo margs.
En heldurðu annars að Eyfirðingarnir
þínir hafi umsaltað fiskinn, fyrst hann
varð svona átakanlega slæmur?
Það er reyndar eins og þig gruni að
kassasöltunarreglurnar, sem þú kennir
við mig, geti verið góðar, en þú fullyrð-
ir bara, að þeim muni aldrei verða
fylgt. Ég þekki meira en þú virðist