Ægir - 01.04.1932, Blaðsíða 15

ÆGIR
101
araskipstjóra hefi ég heyrt fullyrða, að
alveg eins megi fiska austar en á Sel-
vogsbanka á vetrarvertíð og mun þá
bezta fiskisvæðið vera fyrir suðaustur-
landi. Til ísfiskveiða fyrir togara, munu
Austfirðir vera hentugasti útvegsstaður-
inn á landinu. Er mun skemmra að sigla
þaðan með fiskinn til Englands og svo
veiðist venjulega á haustin fyrir Austur-
landi þær fisktegundir, sem hentugar eru
til sölu erlendis. Reynzla útlendra tog-
ara bendir einnig til þess.
Þegar litið er til:
1) aðslöðu austanlands til ísfiskveiða,
2) og þess að vorfiski eru talin bezt
fyrir Austurlandi,
3) að sennilega má alveg eíns fiska
fyrir suðausturlandi á vetrarvertíð
eins og á Selvogsbanka,
4) að kostnaður við fiskverkun hér
er miklu minni en í Reykjavik,
5) að meiri þurfiskþyngd fæst úr
sama magni af saltfiski,
6) að fiskur verkast hvergi hér á
landi betur en á Austurlandi,
7) að hafnargjöld, vatn og annar
kostnaður er minni hér en við
Faxaflóa,
þá virðist mér rökrétt að draga þá á-
lyktun, að ef togaraútvegur á rétt á sér
nokkursstaðar á landinu, þá sé það ef
til vill helzt á Austurlandi. — Annars er
það mál, sem litt er rannsakað, en þyrfti
rannsóknar við, hvaða útvegur á bezt
við í hverjum landshluta eða veiðistað?
Eg geri ráð fyrir að mönnum verði á
að spyrja, hvort ekki sé fengin reynzla
um togaraútgerð frá Austurlandi með út-
gerð Andra. Þessu svara ég hiklaust neit-
andi. Fullkomin reynzla fæst ekki í þess-
um efnum, nema skipið sé algerlega gert
ót héðan.
Andri hefur að miklu eða mestu leyti
verið gerður út frá Reykjavik. Hefur að
eins lagt hér á land fisk á vorvertíð.
Þegar félagið var stofnað, var áformið
að leggja sem mest af fiskinum hér á
land til verkunar. Liggja til þess ýms
atvik að svo var ekki. Bæði mun það
hafa verið svo, að forráðamenn fyrirtæk-
isins töldu hag félagsins betur borgið
með þvi að leggja nokkuð af fiskinum
á land í Reykjavík, þótt þeir hafi aðra
skoðun nú, og svo er skipstjóri búsettur
í Reykjavík og mestöll skipshöfnin. Get-
ur það valdið nokkru ef þessir menn
telja ekkert vit í að gera skipið út frá
öðrum stað en Reykjavík á vetrarvertíð.
Nú er það vitað að sjómönnum þykir
gott að koma keim til sín, t. d. kvænt-
um mönnum til sinna kvenna og getur
það varla talist móðgun við þá, þótt
manni komi í hug, að þetta geti ráðið
nokkru um það, hvern útgerðarstað þeir
telja hentugastan.
En aðalástæðan er þó sú, að félag eins
og Andri, sem hefur átt við fjárhagsörð-
ugleika að stríða eins og fleiri félög,
verða að dans eftir pípu þeirrar láns-
stofnunar, sem hefur líf þess i höndum
sér. Er það þekkt saga, að örðugur fjár-
hagur gerir það að verkum, að menn
eru ekki fullráða gerða sinna og neyðast
til að gera annað en þeir sjálfir telja
hagkvæmt. Samanber: að Andri var leigð-
ur síðastliðið haust gegn vilja hluthafa í
útgerðarfélaginu.
Afkoman. Þegar litið er yfir útveg Aust-
firðinga árið 1931, dylst þeim það ekki
sem til þekkja, að þetta er eitthvert lak-
asta útgerðarár, sem menn muna.
Um áramótin 1930, áttu Austfirðingar
mestan sinn fisk óseldan, nema Seyð-
firðingar, sem selt höfðu meiri hlutann
af sinum fiski. Lenti hann því verðfall-
inu sem þá varð. Voru menn þvi illa
við búnir nýjum skakkaföllum. Par við
bætist dæmafá aflatregða um veturinn,