Ægir - 01.07.1932, Side 9

ÆGIR
163
Réttritun.
Um hana þurfa ekki mörgorð. Ég hef
ekki verið búinn að álta mig á breyt-
ingum þar, þegar nýjar hafa komið. Ég
hef haldið mér við það, sem Halldór
yfirkennari Friðriksson kenndi mér, en
viðvíkjandi z-unni hef ég notað hana
jöfnum höndum og s-ið, til þess að gera
sem flestum lil geðs.
Ritstjórnin.
Á litilblaði Ægis stendur: »Mánaðarit
Fiskifélags íslands um fiskveiðar og far-
mennskm. Var farmennskan hið eina,
sem ég gat stutt mig við, er ég tók við
ritstjórn hinn 4. janúar 1914; annað hafði
ég ekki til brunns að bera. íslenzku hafði
ég lært hjá yfirkennara Halldóri Frið-
rikssyni sáluga og vissi ég ekkert, hvern-
’g hið svo nefnda blaðamannamál var.
Af ferðasögum eða efni í þær, átti ég
talsverðan forða og datt í hug, að ég
gæti notað slíkt þegar lítið efni væri fyr-
ir hendi. En þegar ég í fyrsta tbl. 1914,
hafði skrifað um eldgosið á Krakatao og
hélt að ég væri kominn á stryk, kom til
mín merkur maður og bað mig hætta
að senda sér Ægir. Hann hafði gerst á-
skrifandi að fiskiriti, en ekki skemmti-
riti (Underholdningsblad, sem hann kall-
aði það). Ég gekk þá þegar úr skugga
Unb að ferðasögur eða þess konar átti
ekki við og forðaðist að birta slikt, en
svo skeður það 18 árum síðar, þegar hr.
Olafur Ketilsson skrifar um skipströnd
Vlð Reykjanes og um sjómannalíf í Hafna-
hreppi fyrir 60 árum, þá eru margir sem
sPyrja: »Kemur ekki meira, og því hef-
Ur Ægir ekki flutt ritgerðir af því tægi
fyr?« Slíkt lesa allir.
Nokkuð mun satt i þvi, og fleiri sjó-
menn hefðu keypt ritið en raun er á,
hefðu sjóferðasögur birst í því endrum
og sinnum, en þær taka rúm og eftir
því sem Ægir stækkaði, var annað látið
sitja í fyrirrúmi, sem nauðsynlegra þótti
að birta. Þrátt fyrir tilraunir, að gera
Ægi svo úr garði, að flestum líkaði, þá
kom óánægja um innihald hans, fram á
Fiskiþingi 1921, þar sem samþykkt var
»að gera ritlð lœsilegra en pað liingað
til liefur verið með pvi, að fá menn iil
pess að senda pví ritgerðir eða eitthvað
iil fróðleiks«. (Sjá Ægi bls. 128, 1922).
Ekki var bent á hvert leita skyldi til
þess að fá ritgerðir þessar og fróðleik,
ekki heldur hverskonar ritgerðir eða
fróðleik væri um að ræða. Mér var
skipað að birta samþykkt þessa og gerði
ég það, þótt mér væri það eigi ljúft.
Pingið gat auðveldlega gefið mér einum
ofan í gjöf og var sjálfsagt að gera slíkt,
gæti ég eigi fullnægt ritstjórastarfinu, en
það mátti eigi vanþakka þeim heiðurs-
mönnum, sem góðfúslega höfðu látið
ýmislegt, gagnlegt og fróðlegt, ritinu í té,
en hér voru allir settir undir eitt merki,
ritstjóri og þeir, sem skrifað höfðu í Ægi
í 13 ár, sé tekið frá byrjun, en i 7 ár,
sé gengið út frá 1914. En þegar þetta
var samþykkt á þinginu, gat það haft
þau áhrif, að enginn fengist til að skrifa
grein í ritið framar, en um hvað rita
átti og hver fróðleikurinn var, er mér
hulið þann dag í dag, svo litlar skýr-
ingar hefði ég getað gefið, þótt einhver
hefði spurt mig, um hvaða efni skrifa
ætti.
Breyting á fyrirkomulagi „Ægis“.
Á Fiskiþingum, einkum hinum fyrri,
hefur verið drepið á það, að breyta Ægi
þannig, að hann kæmi út í heftum við
hvern ársfjórðung, og jafnvel komið til
mála, að í sambandi við hann væri gefið
út vikublað, en úr því hefur ekkert orðið