Ægir - 01.07.1932, Síða 19

ÆGIR
173
inn vill liann. Færeyingar ern því okk-
ar erfiðustu keppinautar. Ef við beittum
samtökum til að hækka fiskverðið mætti
hugsa sem svo, að þeir léku okkur svip-
að og við höfum leikið Norðmenn, þann-
ig, að við höfum bolað þeim af mark-
aðinum í skjóli samtaka þeirra. Þó er
þess að gæta, að Færeyingar mundu ekki
geta bolað okkur af mörkuðum okkar
fyrstu árin, blátt áfram vegna þess, að
þeir hafa ekki svo mikið fiskmagn, að
nægi Barcelónamarkaðinum einum, hvað
þá Bilbao-markaðinum og Italíumarkað-
inum. Telja Danir útflutningsverðmæti
færeyska fiskjarins árið 1930 hafa verið
7.834.000 d. kr. Eru því heldur líkur til,
að ef við verðfestum fisk okkar, mundu
Færeyingar fljótlega koma á eftir, en ella
selja fisk sinn upp fyrst, en við yrðum
einvaldir á eftir. Er auðvitað ekki gott
að vísa viðskiftamönnum sínum til keppi-
nautanna til að kaupa lægra verði þar,
enda býst ég ekki við að til þess mundi
koma. Færeyingar mundu sjálfra sinna
vegna festa verðið i hlutfalli við verð á
íslenzka fiskinum, og njóta þess í skjóli
okkar.
Eg get ekki skilið svo við þetta mál,
að ég minnist ekki á annað sem hefir
mjög mikla þýðingu fyrir fisksölu okkar.
Það er að senda aðeins fisk, sem hæfir
þeim markaði, sem hann er ákveðinn
fyrir. Hefur það viljað brenna nokkuð
við, að við sendum fisk, sem ekki var
verkaður við hæfi þess bæjar, sem hann
var sendur lil. í Bilbao hef ég séð svo
linverkaðan fisk, að Barcelona-menn
hefðu greitt hann miklu hærra verði, en
fisk þann er við sendum þangað. I
Barcelona hefur aftur verið kvartað í allt
vor yfir að fá of harðverkaðan fisk.
Sendi eitt firmað í Bilbao töluvert af
fiski, sem þangað var sendur. til Barce-
lona, tók allan kostnað af flutningi á
á járnbraut, en græddi samt töluvert á
að senda hann. Sama má segja um fisk-
stærðina og flatninguna. Portúgalsmenn
vilja ekki sjá útúrflattan fisk og Spán-
verjar mjög óviða. Purfa útflytjendur og
fiskimatsmenn að sporna við því eftir
mætti, að fiskur komi á markað sem
hann er óhentugur fyrir. Móttakendur
telja allt slíkt vera slæmt mat, og telja
allra bezta fisk með Barcelona-verkun
vera beinlínis svikna vöru í Galiciu og
Portúgal.
Þegar við notum til fulls alla þá mark-
aði, sem okkur standa nú opnir, verður
nauðsynlegt að sjá um að við ofbjóðum
þeim ekki, Þyrfti því fiskimatsmanna-
fundurinn, eða einhver svipuð samkoma,
að ákveða árlega hve mikið beri að
verka handa hverjum markaði, án þess
að ofbjóða honum. Má alltaf hafa 10 —
20°/o fram yfir meðaltal siðustu þriggja
ára, sem haldið sé í verkun, svo síðar
megi ákveða, hvort það sé sett á þennan
markaðinn eða hinn, og þá verkað fyrir
hann. Ef við höfum það sem þarf handa
hverjum markaði, er og hægara að halda
verðinu í skefjum, en þegar við vitum
ekki nema verið sé að verka fisk handa
sama markaði alstaðar á landinu. En
það vill vilja til, ef þurkasumar er, að
of lítið sé íil linþurkað, og í votviðra-
sumrum, að við sendum of lítið þurkað
á staði sem vilja harða verkun.
Um ástandið hér á Spáni get ég verið
fáorður. Síðan núverandi forsætisráð-
herra, Anzana, tók við, hefur komið festa
í stjórnina, því hann er viljafastur maður
og veit hvað hann vill, og Spánverjar
vita það einnig. Telja margir hann harð-
stjóra, sem beiti sömu meðulum við and-
stæðinga sína og Primo de Rivera beitti
og talið er að ýmsir sitji í fangelsi, án