Ægir - 01.07.1932, Qupperneq 21

ÆGIR
175
asta Alþingi á ríkisstjórnina, að athuga
hvort ekki væri ástæða til að segja upp
gildandi verzlunar- og siglingasamning-
um við Noreg. En samkvæmt þeim
samningum hal'a Norðmenn einkar góða
aðstöðu til siglinga hér við land. Ekki
er ósennilegt, að Norðmenn komizt að
raun um — þegar farið verður fyrir al-
vöru að ræða þessi mál — að þeir geta
ekki haft hag af uppsögn kjöttollssamn-
ingsins. Samningaumleitanir eiga að hefj-
ast hér í Rvík í þessum mánuði og er
þess að vænta að árangur þeirra verði
sá, að frændþjóðirnar leysi deiluna
þannig, að báðir aðilar verði ánægðir.
Skipasmíðar oq skipaskoðun.
Ur »A book for the hammock« bj’ W Glark
Russel, London 1893.
í 18. árg. Ægis 4. tbl. bls. 87, var eftirfarandi
grein birt; var þá mannskaðinn mikli, hinn 8.
febrúar, mönnum í fersku minni og mikið tal-
að um hvað skip þau, sem úti í veðrinu voru,
hefðu afborið, Greinin átti að vera bending til
þeirra, sem eiga við smíði skipa og viðgerðir
°g einnig til þeirra, sem fara til útlanda til
skipakaupa.
Nú eru krepputímar og megnið af veiðiskip-
unum orðin gömul skip, farin að gefa sig, sem
ekki er að furða, og nú er komið að því, að
Hokka á mörg þeirra þetta ár, sem er ærinn
kostnaður og illa kleifur fyrir flesta.
Skipin hafa séð sitt fegursta, en eftir floklc-
un og viðgerð, mun þó tilætfun, að þau eigi
að vera traust og þeim megi bjóða likf og með-
au þau voru ný, en það má ekki gleyma því,
að þau eru gömul orðin og því frekar ber að
Vanda til þeirrar viðgerðar, sem fram á að fara
uú og ekki ganga fram hjá hinum svo nefndu
smámunum. — Þessi grein er endurtekin hér
°g endurreist eftir sjö ára hvíld í gömlum ár-
gongum, en þær eru fleiri, sem endurreisa
Þyrfti og eiga jafnt við nú og þær áttu áður,
Þegar þær voru ritaðar fyrir mörgum árum.
Margur gamall maður er svo, að hann
álítur allt, sem unnið var í hans ung-
dæmi, miklu betra, traustara og vand-
aðra en nú, hvort heldur átt er við skipa-
srníðar eða húsagerð.
Eflirfarandi grein var rituð 1882, en ekki
birt, og þau 11 ár er liðu, notaði höf-
undur frístundir sínar sumar, til þess
að bera saman það, sem hann hafði at-
hugað og ætlaði ekki að birta það ef
framfarir yrðu á því, sem greinin hljóð-
ar um. Þegar ekkert batnaði á þessum
árum, þá birti hann athuganir sinar og
hélt áfram rannsóknum sínum þar til
árið 1893, þá birti hann greinina og
mönnum brá, en þótt illt sé afspurnar,
þá er mörgu ábótavant allt fram til þessa.
Verður hér birtur kafli úr nefndri grein;
varðar hún alla, er skip kaupa, eiga og
þá, er á skipum vinna og sýnir, hvers
virði skipaskoðun og eftirlit með skipa-
smíðum er.
Höfundur skýrir svo frá :
Hið fyrsta, sem vakti eftirtekt mína,
að allt væri ekki eins og ætti að vera er
um skipasmíðar ræðir, var hve mörg
skip sukku skammt frá landi og fjöldi
skipa, sem hvarf með öllu og aldrei
spurðist til. Eg fór að litast um á skipa-
smíðastöðvum og gefa mig á tal við
ýmsa, sem þar unnu, og fékk ég þá þær
útskýringar, sem til fulls opnuðu augu
mín og ásetti ég mér, að halda rann-
sóknum mínum áfram. Eg komst að
því, að sum hin nýju skip, sem verið
var að smíða, voru ekki fremur fær að
sigla sjóinn, flytja menn og vörur, en
gömlu líkkisturnar, sem álitnar voru ó-
sjófærar og bannað að sigla.
Dag einn var ég staddur á skipasmíða-
stöð og litaðist þar um. Sá ég þar mörg
skip í smíðum og dáðist að einu þeirra,
sem setja átti í sjóinn næsta dag. Var
það vandlega og smekklega málað og